Een zorgelijke bevalling

Na alle meldingen op radio en tv dat tot 31 december 2013 van zorgverzekeraar veranderd kon worden, besloot ik in de schaarse vrije dagen rond Kerst en Oud & Nieuw ook maar eens te onderzoeken of dat voor mij voordeliger zou zijn. Alle verzekeringspapieren werden op de eettafel uitgespreid: de polis, de papieren van het basispakket, de uitleg van de aanvullende verzekering en mijn speurtocht kon beginnen. Eerst maar eens goed bekeken waar ik nu voor verzekerd ben en of dat pakket nog wel relevant is. Dat bleek het niet te zijn. Gezien mijn leeftijd is het niet nodig om nog voor kraamzorg verzekerd te zijn. Wel zal de tandzorg wat extra aandacht nodig hebben. Nog eens goed op de polis gekeken en voor tandzorg werden maar liefst 3 pakketten aangeboden. Ik bleek automatisch door de zorgverzekeraar bij de duurste te zijn aangesloten. De eerste zucht ontsnapte al aan mijn lippen. Maar wie A zegt, moet ook B zeggen, dus die 3 pakketten werden door mij vergeleken. Nu is het hebben van een gebit in de staat waarin het mijne verkeert, ongeveer vergelijkbaar met een soort loterij. Je valt in de prijzen of niet. Het ene jaar mankeren de tandjes niets, het andere jaar is het een hel om wat nog resteert enigszins in stand te houden. Geen verzekeringspakket kan voorspellen wat ik het komende jaar nodig zal hebben, dus die keuze viel niet mee. ‘Altijd gebaseerd op angst,’ bedacht ik nog. Daarom eerst maar eens verder gekeken binnen de aanvullende verzekering en wat ik daaruit kon laten vallen. Al snel bleek dat ik daarin geen vrije keuze had qua onderwerp. Ik kon kiezen uit maar liefst 4 aanvullende pakketten, ieder met een andere naam en allen voorzien van verzekering voor kraamzorg.

Omdat verzekeraars net zo veranderlijk zijn als het weer, keek ik voor de zekerheid even op hun website om te bepalen of die pakketten van 2013 ook voor 2014 geboden zouden worden. ‘Koffie?’ vroeg mijn echtgenoot vriendelijk. Enigszins verstoord keek ik op uit de puzzel waar ik nu al enkele uren in verdiept zat. ‘Ik snap er geen bal meer van,’ mompelde ik, en ‘ja, geef mij maar een bakkie. Dat begrijp ik tenminste.’ De website bleek eerst niet te benaderen, maar na enige pogingen lukte het. Nu nog op zoek naar de aanvullende pakketten. Het bleek dat mijn intuïtie me niet in de steek had gelaten: de aanvullende pakketten op de website hadden niet alleen een andere naam, maar ook een heel andere inhoud gekregen. Op de kraamzorg na dan, die zat nog in elk pakket. Een tweede zucht ontsnapte aan mijn lippen. ‘Lukt het?’ trapte echtgenoot vriendelijk een open deur in, terwijl hij de kop koffie neerzette. ‘Nee, volgens mij moet je hogere wiskunde gestudeerd hebben om hier uit te komen,’ antwoordde ik verongelijkt. ‘Kijk eens op zo’n vergelijkingssite,’ tipte hij. ‘Goed idee!’ veerde ik blij op. Snel de bewuste website opgezocht en de naam van mijn verzekeraar opgezocht. Tevergeefs, die stond er niet bij. De maatschappij had geen toestemming gegeven gebruik te maken van hun gegevens. ‘Lekker betrouwbaar,’ ontsnapte een derde zucht mijn lippen. Ik besloot de hele mieterse boel weer op te ruimen en van mijn vrije tijd te gaan genieten.

Toch bleef het in mijn achterhoofd knagen: die verzekering van mij deugt niet. In vergelijking met die van mijn gezinsleden is ie beslist te duur. Twee dagen later dus opnieuw de hele santekraam op de eettafel uitgespreid. Ik gaf me toch zeker zomaar niet gewonnen door al die rookgordijnen die opgetrokken werden om het een gewone burger onmogelijk te maken? Maar ook nu weer bleek mijn wiskundeknobbel zich niet verder ontwikkeld te hebben. Ondertussen was er nog een volgend vraagstuk aan de verzekeringskwestie toegevoegd: de hoogte van de eigen bijdrage. Daaropvolgend probeerde ik nog te ontleden hoe ik nu verzekerd ben tijdens buitenlandse reizen en of ik daar zelf nog iets extra’s voor moest afsluiten. Volgens verontrustende krantenberichten moest ik dat wel degelijk doen. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: het is me uiteindelijk gelukt een ander, voordeliger pakket te vinden. Een hele bevalling. Daarom misschien wel gelukkig dat kraamzorg nog steeds in dit pakket is inbegrepen. En nu maar hopen dat ik er niets van nodig zal hebben, want het blijft een gok; gezondheid is niet te koop. Ik wacht maar af wat 2014 me zal brengen op dit gebied en weiger me aan de loterij van noodscenario’s en onmogelijke keuzes over te leveren. Dat laatste doe ik over een poosje wel weer als de gemeenteraadsverkiezingen plaatsvinden. Westlands burgervader heeft nu al in zijn nieuwjaarstoespraak de wens uitgesproken dat de politieke partijen ‘op de bal spelen en niet op de man’. Tja… dan zal ‘de man’ zich daar ook naar moeten gedragen en geen aanleiding moeten geven. Om dat te begrijpen hebben de Westlandse burgers gelukkig geen hogere wiskunde nodig! We houden het nauwlettend in de gaten…