Lopersproject 2012 - Westland beweegt, gezond!

Op 7 januari 2012 start de 25e editie van het Lopersproject in Poeldijk. Om dit te vieren loopt of wandelt iedere 25e deelnemer die zich vóór 1 januari 2012 inschrijft gratis mee.


Let op: inschrijven kan alléén online via www.lopersproject.nl.

Nieuw
Het jubilerende Lopersproject biedt dit jaar een aantal nieuwe onderwerpen. Zo is er een nieuw logo. Met de slogan ‘Westland beweegt, gezond!’ speelt het Lopersproject in op de behoefte van mensen om gezonder te leven. Hier lees je niet alleen meer over op de nieuwe website www.lopersproject.nl, maar ook tijdens maar liefst een 4-tal clinics op 20 januari a.s. kun je informatie krijgen over sporten en gezondheid tijdens het Sportcafé.
De start op 7 januari op Sportpark Verburch in Poeldijk vindt plaats in een feestelijke entourage. Daarover geven we echter geen informatie. Nieuwsgierig? Kom gezellig meedoen!
Natuurlijk blijven de succesvolle onderwerpen zoals de ontbijtloop, de pastaparty en deelname aan de Wollebrandcross eveneens op het programma staan.

Facebook en Twitter
Het Lopersproject is nu ook te volgen via Facebook (Lopersproject Olympus) en Twitter (@Lopersproject). Velen hebben het project daar al gevonden. Hier worden leuke nieuwtjes en ervaringen uitgewisseld. De hoofdbron van informatie blijft echter www.lopersproject.nl. Deze website is in aanbouw. Neem regelmatig een kijkje om op de hoogte te blijven van nieuwe onderwerpen.

Voor wie
Ook dit jaar is er weer de mogelijkheid gedurende 12 weken te wandelen of hard te lopen op diverse afstanden. Wandelaars moeten een basisconditie hebben en 5 kilometer sportief kunnen wandelen. Voor de hardlopers zijn er als vanouds de 5, 10, 21 en 42 kilometergroepen waar men bij kan aansluiten. Voor sporters die starten met hardlopen is er de beginnersgroep.
Speciaal voor de jeugd zijn er groepen voor de leeftijd 8 t/m 18 jaar. (Vanaf 16 jaar mag je ook met een hardloopgroep meedoen, als je dat leuker vindt).

Kosten en kortingen
Het basistarief voor wandelaars en hardlopers bedraagt 45,00 euro. Omdat het belangrijk is dat jongeren bewegen, krijgen jongeren van 8 t/m 18 jaar 10,00 euro korting op het basistarief. Zij betalen 35,00 euro. Wie lid is van Atletiekvereniging Olympus ’70, krijgt eveneens 10,00 euro korting op het basistarief. Jongeren van 8 t/m 18 jaar die lid zijn van Olympus ’70 betalen dus slechts 25,00 euro.

Schrijf in je agenda
7 januari 2012 Lopersproject, Locatie: Jan van der Valk Sporthal, Sportpark Verburch, Arckelweg 20, Poeldijk. Welkom: vanaf 13.00 uur, start training: 14.00 uur (na de feestelijke opening).
Het Lopersproject wordt gesponsord door Arcade - mensen en wonen, Red Star B.V., Arkoel B.V., Zier Running, Tekstbureau Westland, De Westlandse bakkers en B en V Servicebureau.
© 2011 Tekstbureau Westland – Joke Wageveld

Midwinterhoornblazen in Staelduinse Bos

Heenweg - Het was een drukte van belang, afgelopen zondagmiddag in het Staelduinse bos. Vele honderden Westlanders en Midden Delflanders hadden huis en haard achter zich gelaten om getuige te zijn van een traditie. De traditie van het midwinterhoornblazen. Al van ver waren de monotone klanken die de bespelers van de midwinterhoorn voortbrachten te horen.

Oosten
Verantwoordelijk daarvoor is de Westlandse Midwinterhoorngroep. Deze van oorsprong Maaslandse groep introduceerde in 1993 de eeuwenoude traditie van het midwinterhoornblazen in de zuidelijke Randstad. Midwinterhoornblazen is een traditie die van oudsher vooral bekend is in het oosten van ons land. Vooral in de plattelandsgebieden van Gelderland (Achterhoek) en Overijssel (Twente), maar ook tot op de dag van vandaag actief beoefend in de provincie Drente.

Primitief
De tussen de 120 en 160 centimeter lange midwinterhoorn is een oud, vrij primitief blaasinstrument dat dateert uit de 15e eeuw, al zijn er ook aanwijzingen dat de hoorn al werd bespeeld vlak na het begin van onze jaartelling. Ze worden gemaakt van berken-, elsen- of wilgentakken die van nature al een ‘midwinterhoornvriendelijke’ kromming hebben. Het mondstuk, de happe, wordt gemaakt van het hout van de vlierstruik.

A20
Oorspronkelijk, neemt men aan, werd de hoorn gebruikt om contact met elkaar te houden. Van dorp tot dorp werden er met behulp van het geluid van de hoorn berichten door gegeven. Ook hielden de klanken wilde dieren op afstand en niet te vergeten de boze geesten. Ieder najaar komt de Westlandse midwinterhoorngroep bij elkaar om, in een tunneltje dat onder de A20 loopt, te oefenen. Het blaasseizoen begint, ook al traditioneel, op de eerste zondag van advent en duurt tot 6 januari, Driekoningen. Buiten deze tijd wordt er niet in het openbaar opgetreden.

Glühwein
Op vier locaties in het bos werd om de beurt de hoorn aangeblazen. Het publiek wandelde van geluid tot geluid, voorzichtig glibberend over de vanwege een enorme hagelbui aalgladde modderige grond van het bos. Al waren er ook mensen die voorzichtig liepen om niets te morsen van hun warm glaasje glühwein dat ze voorafgaand hun rondje bij het bezoekerscentrum hadden aangeschaft.

Natte neus
De spelers hadden het prima naar hun zin. ‘Het is stukken beter weer dan verleden jaar, toen lag er een dik pak sneeuw’, meldde een van hen. ‘Hooguit word ik wat belemmerd bij het spelen door een natte neus’, wist een ander, ‘maar verders is het prima te doen. Altijd leuk hier in het bos, hoor.’ © 2011 Tekstbureau Westland (Cent Wageveld)

Vernieuwingen bij 25-jarig Lopersproject

Gezondheid, slankheid en fitheid zijn belangrijke drijfveren voor lopers en wandelaars

Op 7 januari 2012 start de 25e editie van het Lopersproject in Poeldijk. Een goede gelegenheid om eens te kijken naar een stukje geschiedenis van dit razend populaire hardloop- en wandelevenement. In een vergaderkamer van de Westlandse Ateletiekvereniging Olympus ’70 spraken we met Marcel van Riel, oud-voorzitter en Joep Oudesluijs, nieuwe voorzitter van het Lopersproject. Na zo’n 14 jaar voorzitterschap heeft Marcel onlangs het estafettestokje doorgegeven aan Joep.

Flinke groei
‘Toen mij 14 jaar geleden werd gevraagd het voorzitterschap van het project over te nemen van Gerard Jansen, wist ik niet waar ik aan begon,’ vertelt Marcel. ‘Ik was in die tijd net gestopt met een aantal bestuursfuncties en had wat tijd over. We hadden een stuk of 6 trainers geregeld in de veronderstelling dat er zo’n 75 á 100 deelnemers zouden komen. Bleken er 250 mensen op af te komen! Toen zijn we als een gek gaan bellen om er trainers bij te krijgen,’ lacht hij. We vertrokken toen nog vanuit de veiling, maar na een paar jaar zijn we naar Verburch gegaan. Daar stond toen nog een oude stenen kantine met schuifdeur.’ Naarmate Marcel langer aan het woord is, komen er steeds meer herinneringen bovendrijven. ‘De eerste jaren zat er een flinke groei in het aantal deelnemers. Het 5e en 6e jaar van mijn voorzitterschap hadden we zo’n 700 tot 800 deelnemers. Dat is daarna weer gedaald, waarschijnlijk door twee winters met sneeuw en ijs bij de start in januari. Dat kostte al snel 150 deelnemers. Een paar jaar later zijn we toen ook met wandelgroepen gestart, in eerste instantie om geblesseerde hardlopers binnen te houden en beweging te kunnen blijven bieden. Nu doen daar ook wandelaars aan mee, die niet willen hardlopen.’

Gezondheid, slankheid en fitheid
Het Lopersproject heeft gedurende de afgelopen 25 jaar een aantal verschuivingen gekend. In de eerste loopgolf ging het vooral om de prestatie (de eindtijd). Er werd veel en hard getraind. In de tweede loopgolf ligt de nadruk meer op het recreatieve aspect. Gezondheid, slankheid en fitheid zijn, naast het sociale aspect, nu de belangrijkste drijfveren voor de lopers en de wandelaars. De groep voor beginnende hardlopers is ieder jaar weer goed gevuld. Op de vraag wat Marcel het leukste vond aan het project, antwoordt hij: ‘Het contact met de sponsors. Ik bezocht bedrijven met George Post aan mijn zij. Die heeft een makkelijke babbel. We hebben het Lopersproject altijd als een Westlands project verkocht. Dat is het nog steeds. Iedereen doet er aan mee: tuinders, arbeiders, directeuren, huisvrouwen etcetera. Bij het Lopersproject wordt geen onderscheid gemaakt. We hebben altijd een uitstekend contact gehad met Hortilux, Van der Kaay, Red Star… Het interesseerde me ook altijd wat deze bedrijven deden. Daar mocht ik graag over praten. En wat ook een leuke herinnering is… Ik was tijdens de inschrijvingen altijd binnen bezig, voorafgaand aan de start van de trainingen. Toen ik eenmaal de tijd nam om naar buiten te lopen, wist ik niet wat ik zag. Massaal vertrokken de groepen. Dat vond ik heel gaaf om te zien, want toen zag ik pas hoeveel mensen er eigenlijk meedoen. En wat ik ook erg leuk vond, was de Ontbijtloop die we bij Verburch organiseerden bij het 15-jarig bestaan. We deden alles zelf en de 200 deelnemers vonden het geweldig.’ Helaas ervaarde Marcel ook een triest dieptepunt, toen één van de deelnemers tijdens de warming up overleed. ‘Dat heeft me enorm aangegrepen. Ik liep vlakbij hem en had net nog met hem gesproken. Niemand kon er iets aan doen en we hebben hier achteraf veel over gesproken. De deelnemer trainde niet te zwaar, dit gebeurde gewoon. Het maakte echter toch de discussie los of een trainer iemand in een lagere groep mag plaatsen als hij of zij vindt dat de deelnemer bij een te snelle groep is aangesloten. Ik vind van wel. Soms moet je mensen tegen zichzelf beschermen. We werken met ervaren trainers en zij hebben het laatste woord. Bij de trainers heb ik er ook altijd op gehamerd dat ze mobiele telefoontjes meenamen met alle benodigde nummers erin. Ook gaven we kaartjes mee met de nodige telefoonnummers. Dat is altijd goed geregeld.’ Na een korte stilte roept Marcel weer een prettige herinnering op: ‘De groepen met beginners, daar neem ik mijn petje voor af. Als je ziet hoeveel progressie daar wordt geboekt. Dat vind ik heel knap, niet alleen van de hardlopers maar ook van de trainers.’

Veel waardering
De overdracht van het voorzitterschap van Marcel naar Joep heeft onderling goed plaatsgevonden. Marcel: ‘Voor Olympus ’70 is het Lopersproject erg belangrijk. Ik hoop dat Joep het kan voortzetten.’ Joep antwoordt dat het best spannend is en Marcel beaamt dat: ‘Ik heb me ook vaak afgevraagd “waarom zouden er 500 mensen komen?” En dan komen ze weer. Mooi hè…’ Joep en Marcel kijken elkaar glimlachend aan. Hoewel Marcel het jubileumjaar van het Lopersproject nog graag had willen voorzitten, maar nu de gelegenheid zich voordeed dat hij afgelost kon worden, besloot hij daar toch gebruik van te maken. Joep: ‘Ik heb er enorm veel waardering voor dat Marcel al die jaren de kar heeft getrokken. Als je zoiets overneemt, sta je altijd op de schouders van je voorganger.’ Marcel: ‘In november en december is het op mijn werk altijd enorm druk. De organisatie van het project wordt eveneens in die tijd opgepakt en dat was wel zwaar. Hoewel ik het besluit om te stoppen moeilijk vond, was ik wel gek geweest als ik “nee” had gezegd, nu iemand zich enthousiast aandiende.’ Joep: ‘Ik besef goed dat het niet niks is wat Marcel achter zich laat. Ik ben dan ook enorm blij dat ik in januari al een kijkje in de keuken heb mogen nemen. “Doen” is echter iets anders dan “meekijken”. De periode van “doen” is voor mij nu aangebroken.’

Meer recreatieve lopers
Joep Oudesluijs heeft zichzelf allereerst de vraag gesteld, wat hij nu eigenlijk wilde met betrekking tot het project. De overweging om de startlocatie te verplaatsen werd al snel overboord gegooid. ‘De deelnemers genieten van het mooie gebied rondom de locatie van Verburch in Poeldijk. Er is verhard terrein, onverhard terrein, het strand en de duinen zijn in de buurt. Je kunt daar redelijk veilig alle kanten op.’ Marcel knikt: ‘Dat is waar. Ik herinner me dat we tijdens de verbouwing van de sporthal een keer moesten uitwijken naar Van der Ende aan de Nieuweweg. We werden ook daar zeer gastvrij ontvangen, net als bij Verburch, maar langs de Nieuweweg kun je lastig starten met lopen. Ook het aantal parkeerplaatsen was een probleem. We waren blij dat we weer naar Verburch terug konden.’ ‘Met alle credits aan de medewerkers van Verburch, want ook nu weer verloopt alles in goeie harmonie,’ aldus Joep. ‘Maar goed, op de vraag wat ik nu wilde met het project, staat het antwoord “veilig en verantwoord trainen in de groep waar je thuishoort” bovenaan. Het is belangrijk dat mensen na afloop glimlachend vertrekken en het naar hun zin hebben gehad. We blijven inspelen op de enorme verschuiving die heeft plaatsgevonden vanaf de aanvang van het project tot wat het nu is. Natuurlijk doen er nog steeds atleten mee die flink willen presteren, daar bieden we ook ruimte voor. Maar het lopen is nu veel laagdrempeliger. Mensen willen lekker lopen, maar moeten wel beseffen dat deze sport niet voor iedereen geschikt is.’ Marcel knikt opnieuw: ‘Ja, dat klopt, er zijn nu veel meer recreatieve lopers. Er heeft in die afgelopen 25 jaar een duidelijke verandering plaatsgevonden. En niet alleen in de categorie lopers. Kijk alleen maar eens naar de sportkleding.’ Marcel en Joep moeten allebei lachen als ze terugdenken aan de katoenen T-shirts van vroeger die doordrenkt van het zweet raakten. ‘Ik herinner me ook de lange broeken met elastiek onder de voeten nog goed. Dat stond dan na afloop van de training in je voeten gegrift. De functionele T-shirts die we nu uitreiken, dragen veel meer bij tot het welbevinden van de sporters,’ zegt Joep. Marcel vertelt dat gadgets zoals iPhones en GPS systemen ook typisch iets van deze tijd zijn. Het is de eigen prestatie die telt en het uitlopen van de afstand is veel belangrijker geworden dan een snelle tijd neerzetten.

Jeugd aantrekken
Joep Oudesluijs probeert voor het komende Lopersproject meer jeugd, jongeren en jong volwassenen aan te trekken. Marcel is het met hem eens dat het aantrekken van jongeren een lastige taak is. Joep: ‘De vraag is, hoe je dat moet doen. Ik hoop dat de bekendheid van het project via Facebook en Twitter groter wordt onder jongeren. Dit jaar is het Lopersproject daar voor ’t eerst te vinden. Ik besef dat de doelgroep druk bezig is met het vormgeven aan hun leven. Studie, werk, relatie en/of een jong gezin nemen deze groep bijna volledig in beslag. Tóch is het enorm belangrijk om in beweging te blijven. De slogan “Westland beweegt, gezond!” zegt al genoeg van wat wij kunnen bieden. Voor iedere sportvereniging is het een uitdaging jongeren tussen 8 en 35 jaar over de streep te trekken. Voor jongeren van 8 t/m 18 jaar zijn er bij het Lopersproject speciale groepen met speelse trainingen. Iemand moet minimaal 16 jaar zijn om deel te mogen nemen aan de afstand van 5 kilometer. Om het Lopersproject afwisselend en aantrekkelijk te houden hebben we er een paar elementen aan toegevoegd, zoals bijvoorbeeld het Sportcafé met vier clinics die voor zowel wandelaars als hardlopers iets te bieden hebben. Ook zal er een spectaculaire opening plaatsvinden wegens het 25-jarig jubileum. De elementen die al goed liepen, zoals de Ontbijtloop en de Pastaparty, behouden we natuurlijk. Nogmaals: ik besef dat ik op de schouders van Marcel sta, zoals hij op die van zijn voorgangers stond. Ik neem met plezier het estafettestokje over en we bouwen verder aan dit project. Dit moet blijven bestaan, want het is een erg mooi project met een goed concept. Dankzij vele vrijwilligers en hun jarenlange ervaring kan dat. De startdatum is ook uitstekend gekozen: 7 januari 2012. Mensen zitten nog vol goede voornemens en kunnen die bij ons waar komen maken door iets aan hun gezondheid te doen. Ze zijn van harte welkom!’

Gratis deelname voor iedere 25e inschrijver
Om het 25-jarig jubileum van het Lopersproject te vieren loopt of wandelt iedere 25e deelnemer die zich vóór 1 januari 2012 inschrijft gratis mee. Het basistarief voor wandelaars en hardlopers bedraagt 45,00 euro. Jongeren van 8 t/m 18 jaar krijgen 10,00 euro korting op het basistarief. Wie lid is van Atletiekvereniging Olympus ’70, krijgt eveneens 10,00 euro korting op het basistarief. Jongeren van 8 t/m 18 jaar die lid zijn van Olympus ’70 betalen dus slechts 25,00 euro.

Inschrijven en informatie
Let op: inschrijven kan alléén online via www.lopersproject.nl. Het Lopersproject is nu ook te volgen via Facebook (Lopersproject Olympus) en Twitter (@Lopersproject). De hoofdbron van informatie blijft echter www.lopersproject.nl. Deze website is in aanbouw. Neem regelmatig een kijkje om op de hoogte te blijven van nieuwe onderwerpen. Deelnemers zijn op 7 januari 2012 vanaf 13.00 uur van harte welkom voor de eerste van 12 weken wandel- en hardloopstage. Start training: 14.00 uur (na de feestelijke opening). Locatie: Jan van der Valk Sporthal, Sportpark Verburch, Arckelweg 20, Poeldijk. (JW)

Sinterklaas op tournee door ‘De Hei’

Ter Heijde aan Zee - Tradities zijn er om te koesteren. Groot voorbeeld, het sinterklaasfeest. Geliefde typisch Nederlandse traditie voor zowel jong als oud. Leek het enige jaren geleden dat de aloude kindervriend in Nederland op zijn retour was, anno 2011 is hij, behalve in tuincentra waar collega kerstman al sinds begin november regeert, weer helemaal terug.

Rondgang
Dat bleek al eerder deze maand in bijvoorbeeld Monster en Wateringen waar het zwart zag van de mensen toen de bisschop voet aan Westlandse wal zette. Ook afgelopen zaterdag had Sinterklaas weer een druk programma. De sint wandelde ondermeer door het centrum van Naaldwijk en bezocht Ter Heijde aan Zee voor zijn jaarlijkse feestelijke rondgang door het dorp.

Eng
Het was druk in De Hei. Bij hotel Elzenduin vanwaar de optocht vertrok, wapperde vrolijk de Nederlandse vlag in top en schalden de in een modern jasje gestoken aloude sinterklaasliedjes door de luidsprekers. Kinderen met mooie zwartepietenmutsen op hun hoofd kregen voorafgaand aan de rondrit een hand van de sint of gingen uitgebreid met hem op de foto. Sommige kleintjes vonden dat best wel een beetje eng, anderen stapten zonder een spoortje angst op de kindervriend af. Hoewel het zonnetje scheen, zorgde een forse wind van over de duinen dat het best wel frisjes aanvoelde. Maar dat mocht de pret niet drukken. Overal zagen we vrolijke gezichten.

Stoere paarden
Daar begon de optocht. Voorafgegaan door de majorettes van Twirlvereniging de Maranto’s uit het kustdorpje zelf. De allerkleinste twirlsters hadden voor de gelegenheid ook al een mooie pietenmuts opgezet (zie foto). De muzikale invulling werd verzorgd door drumfanfare “Het wapen van Maassluis” uit, goed geraden, Maassluis. De sint liet zich comfortabel rondrijden door het dorp. Hij zat, samen met een minipietje, in een open wagen die werd getrokken door twee stoere zwarte paarden. Een heel leger aan zwarte pieten liep eromheen en stopte elke kinderhand die ze onderweg tegenkwamen vol met iets pepernotenachtigs.

Souvenir
Een auto met twee Duitse toeristen stond stil, midden op de Strandweg. Verbaasde gezichten. ‘Was passiert?’ Even later konden ze erdoor. Voorzichtig gaf de man gas, slalommend verliet hij “Ter Haide am Meer”. Hiermee voorkomend dat een groot deel van de op de Strandweg achtergebleven uitwerpselen van de sinterklaas paarden als souvenir zouden worden meegenomen richting Duitsland. (Cent Wageveld) © 2011 Tekstbureau Westland

Karen de Koning - professionele en betaalbare boekhouding en loonadministratie

De Lier – Orde scheppen in uw administratie is een passie van Karen de Koning. ‘Wie zijn boekhouding niet op orde heeft, kan tegen problemen aanlopen bij de Belastingdienst,’ aldus Karen. ‘Ook kan het gebeuren dat ondernemers of particulieren geld mislopen, omdat ze niet op de hoogte zijn van subsidiemogelijkheden en toeslagen. Het voeren van een goede boekhouding en administratie legt niet alleen de basis voor de voortgang van een bedrijf, maar is ook belangrijk voor particulieren.’

Een paar voordelen op een rijtje
Op de vraag aan welke voordelen ondernemers en particulieren dan bijvoorbeeld moeten denken, geeft ze enthousiast een opsomming: ‘Voor bedrijven wordt per 1 januari 2012 een 3e subsidie voor innovatie ingevoerd, namelijk de “RAD” Research and Development Aftrek. Ook kunnen werkgevers een subsidie krijgen als ze een oudere, arbeidsgehandicapte of een langdurig werkloze werknemer in dienst nemen. Dan zijn daar nog de afvalstoffen- en de grondwaterbelasting die per 1 januari 2012 worden afgeschaft. En de verpakkingsbelasting wordt per 1 januari 2013 afgeschaft. Dat zijn allemaal zaken waar bedrijven van kunnen profiteren. Voor particulieren kijk ik bijvoorbeeld naar de Toeslagenwet. Deze vult uitkeringen aan tot het sociaal minimum als het totale inkomen van de uitkeringsgerechtigde en eventuele partner daaronder ligt. Ook werklozen adviseer ik over financiële aspecten waar ze gebruik van kunnen maken. Veel mensen weten niet, dat wanneer zij niet in staat zijn een belastingaanslag te betalen, deze onder bepaalde voorwaarden geheel of gedeeltelijk kan worden kwijtgescholden door gemeente of Belastingdienst. Ik help hen graag voor een mild tarief hierin de weg te vinden. Overigens reken ik voor bedrijven ook een redelijk tarief. Ik hoef geen kosten door te berekenen voor de huur van een kantoor, want ik werk zowel vanuit mijn eigen woning als bij ondernemers op het bedrijf, of ik kom thuis langs bij particulieren.’

Ervaring en informatie
Karen de Koning werkt al 18 jaar in de administratieve en boekhoudkundige sector. Zij is in het bezit van het MBA-diploma (Moderne Bedrijfsadministratie), het Praktijkdiploma Belastingrecht, het Praktijkdiploma Loonadministratie en het diploma Houder Administratiekantoor. Zij is tevens in te huren voor een second opinion ten aanzien van de wijze waarop uw boekhouding tot nu toe gevoerd is. Ook helpt zij administratiekantoren met het overbruggen van periodes, waarin sprake is van een tijdelijk of langdurig personeelstekort.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Karen de Koning via e-mail karen14@caiway.nl of telefonisch: 06-22 18 11 10. (Joke Wageveld) © 2011 Tekstbureau Westland

Jubileumconcert Concordia Monster

Wijnand en Ineke Lock: ‘Het wordt een waar spektakel in Sporthal De Wielepet’

Monster - Komende zaterdag 26 november staat sporthal De Wielepet op zijn kop. Zeker weten. Daar namelijk (aanvang 20.00 uur, kaartjes kosten 10 Euro en zijn verkrijgbaar aan de zaal, in de voorverkoop of via www.cm2.nl) viert de Christelijke muziekvereniging Concordia Monster, oftewel CM2, met een spetterend jubileumconcert dat de vereniging dit jaar negentig jaren oud is geworden.

Kwiek
En het goede nieuws daarbij is dat de kwieke bejaarde nog in goede gezondheid verkeert. Zoveel wordt wel duidelijk uit het gesprek dat we hadden met twee buitengewoon actieve “Concordianen”, Ineke en Wijnand Lock uit Heenweg. Zij bestuurslid, hij trombonist in het orkest en lid van de jubileumcommissie. Wel zijn er wat zorgen over de aanwas van jeugd en de opdrogende subsidiestroom vanuit de gemeente Westland, maar over het algemeen heeft de Monsterse muziekvereniging haar zaakjes nog goed voor elkaar. Daar zijn leden als het echtpaar Lock mede verantwoordelijk voor. Beide liefhebbers van harmoniemuziek steken dan ook heel wat vrije uurtjes in CM2.

Nederbeat
Wijnand Lock (58) geboren Monsternaar, kreeg de harmoniemuziek met de paplepel naar binnen gegoten. ‘Mijn vader was toen ik heel klein was een, zeg maar, vooraanstaand actief lid van Concordia. Hij gaf muziekles aan huis. We waren nogal klein behuisd en die lessen vonden altijd wel ergens in huis plaats waardoor je elke noot ervan kon horen. Was geen ontkomen aan. Stimuleerde bij mij wel op de een of andere manier een sluimerende interesse in musiceren. Toch heeft mijn vader nooit druk uitgeoefend dat ik ook lid moest worden van de vereniging. Op mijn 16e stapte ik in een bandje. Ik had gitaar leren spelen en we vertolkten voornamelijk wat progressievere muziek maar ook nummers van bekende Nederbeat groepen uit die tijd. Ik noem Golden Earring, Shoes, Q 65, dat werk.

Op de hoogte
Mijn interesse in muziek is en was dus toen ook al tamelijk breed. Ik heb en had waardering voor harmoniemuziek maar ook voor klassieke muziek. Ik zal een jaar of 17, 18 zijn geweest toen ik een keer na een concert van Concordia besloot dat de trombone wel wat voor mij was. Ik heb me toen niet veel later aangemeld als lid. Met wat tussenpozen, ik heb nog een tijdje fanatiek op redelijk niveau aan wielrennen gedaan, ben ik alles bij elkaar toch al wel zo’n vijfentwintig jaar verbonden aan CM2. ‘Ook toen we buiten het Westland gingen wonen bezocht ik trouw de uitvoeringen en was steeds op de hoogte over het reilen en zeilen bij Concordia,’ vertelt hij. Weer terug in het vertrouwde Westland was het zich weer aanmelden als lid een van de eerste dingen die de amateur trombonist dan ook deed. Al snel was hij weer trouw iedere week te vinden in gebouw Irene in Ter Heijde aan Zee, waar de repetities van CM2 plaatsvinden.

Eerste viool
Ineke is een heel ander verhaal. ‘Ik ben veel later lid geworden van Concordia dan mijn man. Maar wel veel eerder begonnen met musiceren. Zat zo. Van mijn achtste tot mijn twaalfde zat ik samen met een vriendinnetje op blokfluitles. Na drie weken was ik dat al zat maar ik mocht er niet mee stoppen van mijn moeder. Ik ben daarna echter nooit bij een orkest gegaan. Al toen we getrouwd waren, kwam ik in het kielzog van Wijnand uiteindelijk bij Concordia terecht. Maar, daar ben ik het enige niet spelende lid. Als men mij vraagt waarom, dan zeg ik altijd ‘ik speel thuis altijd al de eerste viool en dat vind ik genoeg’. Ik heb naast mijn bestuursfunctie bij CM2 nog zoveel andere bezigheden, een drukke baan en vele interesses, dat meespelen in het orkest er maar een beetje bij zou hangen en daar houd ik niet van. Dat wil ik een orkest niet aandoen.’

Koraal
Negentig jaar geleden op 21 september 1921 werd muziekvereniging Concordia opgericht als een harmonieorkest op Protestants-christelijke grondslag. In de loop der jaren is dat signatuur mede als gevolg van de toenemende ontkerkelijking wel wat minder belangrijk geworden. De leden zijn anno nu niet meer per definitie lid van een kerkgenootschap. Is er desondanks nog iets van de Christelijke achtergrond te vinden bij Concordia? Wijnand Lock knikt instemmend: ‘Jazeker, we beginnen elke repetitie nog altijd met een koraal, een Protestants kerklied. Om in te spelen, warm te spelen. Een goede traditie die we nog steeds in ere houden. In vroeger jaren openden en sloten we de repetities met gebed maar daar zijn we een handvol jaren geleden met instemming van alle leden mee gestopt. Ook verlenen we gedurende het jaar met enige regelmaat onze medewerking aan speciale kerkdiensten. Er zijn dus nog steeds wel ‘lijntjes’ maar inderdaad niet meer zo strikt als vroeger.’

Ups en downs
De geschiedenis van het Monsterse muziekgezelschap is er één van ups en downs. Sterke jaren werden afgewisseld met magere. Eén van de dieptepunten was natuurlijk de bezettingstijd gedurende de Tweede Wereldoorlog. Toen was musiceren niet mogelijk. ‘Concordia lag gedurende die tijd op z’n gat,’ aldus Ineke Lock. ‘De bezetter aasde op het instrumentarium, maar dat lag veilig verstopt bij de notabelen van het dorp op hun zolders opgeslagen. Na de bevrijding werd de draad weer opgepikt.’ Niet dat er daarna geen problemen meer waren. Ook in de jaren vijftig ging het niet allemaal, om in muziektermen te blijven, ‘crescendo’. Rolden de leden nog regelmatig spreekwoordelijk over straat vanwege diverse meningsverschillen die gelukkig allemaal “na een glas en een plas” ook weer werden opgelost. ‘Typisch Concordia, die ups en downs,’ vervolgt Ineke Lock. Kom je ook tegen bij het orkest. Soms spelen ze de sterren van de hemel en is de klankkleur van het orkest fantastisch, als enig niet spelend lid mag ik dat zeggen, aan de andere kant is soms de motivatie en de inzet ver onder de maat en klinkt het voor geen meter.’

Twee namen
De oplettende lezer is het wellicht al opgevallen. We hebben het in dit artikel over zowel Concordia als over CM2. Hoe zit dat, twee verenigingen voor één geld? Wijnand Lock legt het uit. ‘Dat CM2 is ontstaan rond het 75 jarig jubileum in 1995. Er was een stroming die de officiële naam Christelijke Muziekvereniging Concordia Monster wat te lang en iets te oubollig vond. Er is toen een nieuw logo ontworpen en de naam werd ingekort tot CM2, twee keer c, twee keer m kwadraat. Sindsdien gebruiken we de oude en de nieuwe naam door elkaar heen, geen punt. Zowel in de muziekwereld als in het Westland weten de meeste mensen wel dat met Concordia (naam uit het Latijn, betekenis “eendracht”) en CM2 hetzelfde harmonieorkest wordt bedoeld.’

Time Flies
Terug naar het jubileumconcert van aanstaande zaterdag. Het echtpaar Lock gaat er nog eens goed voor zitten. Wijnand: ‘Ja dat belooft echt iets heel speciaals te worden. Er wordt niet alleen gemusiceerd door Concordia maar ook door de band F. Daarnaast verlenen dansschool Maik van Leeuwen en toneelvereniging De Plankeniers hun medewerking aan een geweldige jubileumshow die als titel “Time flies when you’re having fun” heeft. Een programma waarin we in vogelvlucht de afgelopen negentig jaren de revue laten passeren. We hopen op een goed gevulde Wielepet waar we meer mensen kwijt kunnen dan in onze vaste speelplek de Noviteit. Er is plek voor meer dan driehonderd bezoekers, die dan nog steeds ruim kunnen zitten is ons verzekerd. Het programma is heel gevarieerd, voor iedereen wat. Zowel de dansers, de toneelspelers van de Plankeniers als de leden van de band F zijn razend enthousiast over de show.’

Band F
Ineke vult aan: ‘Ja, helemaal waar en weet je wat ook zo leuk is? Speciaal voor jongeren, de deelname van Band F, rockhelden in opkomst. Ze zijn afkomstig uit Den Haag, ooit begonnen als schoolband op het ISW. Het normale repertoire van Band F bestaat uit cross-over rock rap en funk, Band F speelt in de finale een paar nummers samen met het orkest. Een heel aparte combinatie. Bij het repeteren kwam al duidelijk naar voren: het klinkt geweldig. Echt een aanrader om naar te komen kijken en luisteren. En dat niet alleen voor onze eigen vaste CM2 aanhang maar ook voor de fans van band F en de aanhangers van dansschool Maik van Leeuwen en toneelvereniging De Plankeniers. De leden van Concordia en zeker de jubileumcommissie mogen wat mij betreft nu al trots zijn op wat ze tot stand hebben gebracht. Alleen al voor al hun inspanningen verdienen ze al een volle zaal.’ Waarvan akte. (Cent Wageveld) © 2011 Tekstbureau Westland

Westland spint, of spinned…

Westland - Het uit het Engels afkomstige woord ‘spinning’ komt zelfs voor in het Van Dale woordenboek met de betekenis ‘het trainen op een hometrainer begeleid door muziek’. Of je het vervolgens mag vervoegen als 'ik spin – jij spint – hij spint etc.’ vermeldt de site van Van Dale niet, maar neemt u maar gerust aan dat we er in het Westland wel raad mee weten. Er valt met Westlanders in ieder geval goed garen te spinnen, zo bleek het afgelopen weekend. Allereerst was daar afgelopen zaterdag de spinningmarathon voor de Stichting Nicolette in de verpakkingshal van de Fa van Geest International op het terrein van Westerlee. Vanaf 13.30 uur ’s middags werden daar 70 spin-fietsen bezet door zich in het zweet spinnende mannen en vrouwen. Een gemêleerd gezelschap, jong, oud, ervaren spinners, oude spinsters, van alles was er naar de Westerlee gekomen om zich voor het goede doel in het zweet te spinnen. Neem nou Mevlut, in het dagelijks leven actief in één van de kassen van Westland. Als invaller voor een geblesseerde deelnemer stapte hij vol zelfvertrouwen op de spinfiets. Zijn dochter was ook mee. Voor de zekerheid, want dat ‘vaders’ het een uur zou volhouden, daar was ze nog niet zo zeker van. Kon zij het van hem overnemen. Mis, helemaal mis. Mevlut hield zich prima staande, deed braaf wat de voorfietser wilde, zijn korte benen maalden in een indrukwekkend tempo in het rond en na zestig minuutjes keihard spinnen stapte hij fris, vrolijk en fruitig van zijn fietsje. ‘Helemaal goed,’ glimlachte hij, lurkend aan een flesje energiedrank en met een vrolijk ‘nog een best weekend allemaal’ verliet hij de Van Geest International spinninghal om thuis lekker te gaan douchen na een geslaagde middag voor het goede doel. En zo verging het menig deelnemer. Ieder uur werden ze afgelost door een volgende ploeg. De deelnemers betaalden 25 euro per uur voor de stichting Nicolette die zich inzet initiatieven te stimuleren die de geestelijke en lichamelijke gezondheid en kwaliteit van kinderen met een beperking in het Westland bevorderen. Nagenoeg alle hometrainers waren tot en met 18.30 uur bezet.

Olympus ‘70
In het Intergreen Athletic House van Olympus ’70 stonden zo’n 60 hometrainers klaar vanaf 15.00 uur diezelfde middag. De startblokken mochten dit weekend in het voorraadhok blijven, want de atleten van Olympus en hun vriend(inn)en bestegen deze middag de hometrainers tijdens de AH Koornneef Spinningmarathon. De jeugd nam de ‘aftrap’ en werd afgelost door ouderen die zich onder de bezielende aanwijzingen van trainers tot grote hoogten en diepe dalen lieten leiden als ware het een training voor de Tour de France. Ook sponsor Edward Koornneef bevond zich onder de deelnemers die zich sterk maakten voor de inrichting van de indoorhal. De accommodatie voldoet aan de eisen van de Atletiekunie voor nationale en internationale wedstrijden. Aan de inrichting moet echter nog het nodige gedaan worden. Door de enthousiaste deelname van de sportliefhebbers is men weer een stapje verder voor de realisatie van een verspring- en een hoogspringsegment, alsmede een polsstokhoogsegment. Ook moet de indoorbaan van een nieuwe toplaag voorzien worden voor de sprintnummers. Na afloop van de AH Koornneef Spinningmarathon werd een overheerlijke pastamaaltijd geserveerd waarbij nog gezellig nagepraat werd. Beide evenementen kunnen terugkijken op een geslaagde, actieve zaterdag met enthousiaste deelnemers en organisatoren die zich als een spin in het web bewogen tussen alle spinnende sportievelingen. (Joke Wageveld)
© 2011 Tekstbureau Westland

Naaldwijkse Winkeliers Federatie verontrust over bouw Bleizo

Westland - Afgelopen woensdag sprak voorzitter van de Naaldwijkse Winkeliers Federatie, Aart den Haan, zijn zorgen uit over de plannen die er liggen voor de bouw van Factory Outlet Bleizo in Zoetermeer. Tijdens een vergadering in winkelcentrum De Tuinen kregen de leden van de federatie uitleg over de mogelijke gevolgen voor omliggende winkelcentra door Marcel Evers van brancheorganisatie voor wonen, mode, schoenen en sport CBW MITEX.

Gebouwd voor leegstand
Evers onderbouwde zijn betoog met de uitkomst van een retail onderzoek dat is gericht op ontwikkelingen tot 2020. Het winkelstraatbeeld verandert in een rap tempo. In het eerste halfjaar van 2011 is er 190.000 vierkante meter nieuwe winkelruimte opgeleverd, terwijl er 185.000 m2 leeg is komen te staan. Het onderzoek toont duidelijk dat er gebouwd is voor leegstand. Tegelijkertijd zijn de opbrengsten per vierkante meter met 10 procent gedaald. De bestedingen van de consument staan nog jaren hierna onder druk door de economische situatie. Nederland consumindert en houdt de hand op de knip. Ook verandert de samenstelling van de Nederlandse bevolking; deze groeit niet meer overal en in sommige plaatsen is zelfs ‘krimp’ ontstaan. Het aantal 65-plussers neemt toe met 33%, óók onder winkeliers. Tussen nu en 5 jaar wil 35 procent van hen hun winkel verkopen. Evers wees op de internetwinkels die ook omzetten van de winkeliers hebben afgeknabbeld. Het is dus de vraag of de bouw van een Factory Outlet in Zoetermeer wel zo verstandig is. Men vreest voor het voortbestaan van de huidige winkels, die het nu al moeilijk hebben.

Winkels in Westland krijgen het moeilijk
Momenteel zijn er in Nederland drie Factory Outlet Centers: Lelystad, Roermond en Roosendaal. Deze centra trekken klanten uit de steden met het toverwoord ‘Leisure’. Lekker een dagje uit en met tassen vol voordelige kleding, schoenen en modeartikelen de Factory verlaten. Factory Outlets zijn bedoeld om overtollige voorraden van fabrikanten te verkopen, evenals artikelen waar een productiefoutje inzit. ‘Hier berust geen enkele handhaving op,’ aldus Evers. ‘Er wordt zelfs steeds meer op geproduceerd.’ De aanwezigheid van Factory Outlers heeft geen aanzuigende werking voor winkels in de binnensteden zoals men vroeger veronderstelde. Er is zelfs al een negatieve spiraal ingezet, immers vroeger mochten modezaken niet in de periferie gevestigd worden en nu ineens wel. Onderzoek wijst uit dat winkels die gevestigd zijn binnen een half uur rijden van een Factory Outlet, het erg moeilijk krijgen. Dat betekent concreet dat Westland zal lijden onder de bouw van Bleizo.

Protest tegen bouw Bleizo
CBW MITEX heeft de kritiek op de kaart gekregen bij de Provincie. De Kamer van Koophandel en gemeenteraden van Zoetermeer en Lansingerland hebben zich ‘voorlopig positief’ uitgesproken, omdat de bouw van Bleizo werkgelegenheid zal scheppen voor de bouwsector. Allerlei belangenverenigingen sluiten zich echter inmiddels aan bij het protest tegen de bouw van Bleizo. Ook Gerrit Prins, voorzitter van het MKB Westland, sprak over een zorgwekkende ontwikkeling: ‘Er spelen meerdere belangen. Wij volgen de ontwikkeling en hier is aandacht voor.’

Koopstroomonderzoek
Op 23 november komt het resultaat van het koopstroomonderzoek uit. Dit voorspelt vernietigende cijfers waaruit blijkt dat Nederland niet op de bouw van een vierde Factory Outlet zit te wachten. Voorzitter Aart den Haan van de NWF zal zijn leden per e-mail in de gelegenheid stellen te melden of ze voor of tegen de bouw van de Factory Outlet zijn. Ook gaat hij andere middenstandverenigingen hierbij betrekken, omdat de bouw van Bleizo nog geen gelopen race is. (Joke Wageveld) © Tekstbureau Westland

Hoera, Sinterklaas is weer in het (West)land!

Afgelopen zaterdag, u hebt het allemaal op televisie kunnen zien, maakte Sinterklaas weer zijn opwachting in Nederland. Direct nadat hij in Dordrecht was ingehaald trok de sint naar Westland waar hij in verschillende kernen feestelijk werd ingehaald, zoals bijvoorbeeld in Naaldwijk.

Pepernoten
‘Oef, gelukkig.’ Een kreet diep uit het hart van de vijfjarige Charlotte, afgelopen zaterdagmiddag op het Wilhelminaplein in Naaldwijk. Even zag het er naar uit dat de Sint vanwege problemen onderweg helemaal niet zou komen. Problemen over de pepernoten aan boord van de boot van Sinterklaas. Die waren weg. Ja en Sinterklaas zonder pepernoten is als eh… het Westland zonder kassen, dat kan gewoon niet. Gelukkig kon er met behulp van de brandweer Westland snel wat aan worden gedaan en werd vlug een nieuwe voorraad van dat lekkers besteld en geleverd op het dak van de brandweerkazerne.

Brandweerauto
Zo kon de Sint, zij het met enige vertraging, toch aan zijn rijtoer beginnen die, tot grote vreugde van Charlotte en honderden andere kinderen eindigde op het plein. Ook hierbij was de brandweer weer behulpzaam. De oude baas werd namelijk met een prachtige oude rode brandweerauto vervoerd. Al van ver hoorden de toeschouwers op het Wilhelminaplein de sirene die zijn komst aankondigde. De prachtige antieke auto stond nog niet stil of Sinterklaas stapte er al uit om een rondje langs de wachtende kinderen te maken die hem enthousiast toezongen.

Winkelrijk
Hierna betrad de Sint het podium voor de officiële ontvangst. Hij werd welkom geheten namens de Naaldwijkse winkeliersvereniging door Alex van Alphen en namens de gemeente Westland door wethouder Theo Duijvestein. Beiden hadden hartelijke woorden voor de Sint en een boodschap. Of hij toch vooral zijn sinterklaasinkopen in Naaldwijk Winkelrijk wilde doen. De Sint knikte goedkeurend. Gezien het ruime aanbod dat Naaldwijk de consument biedt een goede gedachte.

Handje geven
Na de officiële intocht konden de kinderen zich naar hartenlust uitleven bij de verschillende spelletjes die, met dank aan de scouting, konden worden gespeeld. De klimtoren was erg in trek, maar dat vond Charlotte maar niets. Nee, zij wist wel wat ze als eerste ging doen: proberen Sinterklaas een handje te geven en dan zwartepietenmutsenballengooien. ‘En ik gooi ze allemaal om, zeker weten.’ (Cent Wageveld) © Tekstbureau Westland

Reünie op komst bij OBS De Schakel, een blij weerzien met juf Joke van der Meij

‘Je bent een strenge juf, maar toch vind ik je zo lief...’

Maasdijk – Voor een paar generaties Maasdijkers is ze een bekende verschijning. Veel van hen hebben op OBS De Schakel in de afgelopen zesendertig jaar les van haar gehad. Aan de vooravond van de grote reünie die 5 november ter ere van het 150 jarig bestaan van openbaar onderwijs in de Maasdijk wordt gehouden spraken we met haar: juffrouw Joke van der Meij, sinds 1975 onverbrekelijk verbonden met datzelfde openbare onderwijs onder aan de dijk.

Kaart
‘Toen ik solliciteerde, het was 1975, ik zat vlak voor mijn examen op de pedagogische academie, moest ik eerst eens op de landkaart kijken waar Maasdijk eigenlijk lag,’ vertelt ze. We zitten in het gezellige lokaal van De Schakel, waar ze anno 2011 nog twee dagen per week les geeft aan de leerlingen van de gecombineerde groep 5 en 6. ‘Mensen kijken daar soms vreemd tegenaan, maar dat is heel gewoon voor een kleinere school als de onze, die gecombineerde groepen. Ooit zo rond 1985 hadden we zoveel aanwas dat er één keer een enkele klas is geweest. Zes jaar hebben we genoten van die, voor De Schakel begrippen, rariteit. Vanwege die dubbele klassen heb je als leerkracht denk ik een extra band met de leerlingen. Veel van hen heb je immers langer dan één schooljaar onder je hoede.’

01745
Dat juffrouw Joke niet uit het blote hoofd wist waar “De Daik” lag, geeft al aan dat ze oorspronkelijk geen Westlandse roots heeft. Ze knikt. ‘Klopt, ik kom oorspronkelijk uit Wassenaar.’ En met een glimlachje, haast verontschuldigend voegt ze er aan toe: ‘Uit het dorp hoor, niet uit een van de villawijken, ik ben van gewone komaf. Bij de naam Maasdijk denk je normaal gesproken aan een dorpje in Limburg. Maar omdat ik, voordat ik voor een loopbaan in het onderwijs koos, nog een tijdje bij het staatsbedrijf der PTT als 008-informatrice heb gewerkt, wist ik dat kerngetal 01745 ergens in de buurt van Hoek van Holland moest zijn. Op een zondag ben ik naar het, toen nog oude, dorp gereden en wat ik zag beviel me wel. De Oranjestraat, ahh prachtig. Het was doodstil op straat, niemand te bekennen, maar ik was meteen verkocht, daar wilde ik werken.

Proefles
In die tijd was je, als je in het openbaar onderwijs werkzaam was, ambtenaar. Mijn sollicitatiebrief was dan ook gericht aan B & W, aan burgemeester De Bruin van Naaldwijk en wethouder Kruithof. Die laatste kwam ook nog kijken hoe ik mijn proefles er van af bracht. Ik was wel nerveus om les te geven voor het oog van zo’n lange rijzige man als hij was. Maar het ging kennelijk goed, want ik werd, uit drie kandidaten, gekozen. Moest ik een school in Rijswijk afzeggen, daar was ik namelijk ook aangenomen. Ik ben begonnen als juffrouw van de eerste en de tweede klas, drie weken voor de zomervakantie. Ze hadden me hard nodig want de meester van die klas was onverwacht tijdens het schooljaar weggegaan en het was echt behelpen tot mijn komst.

Stal
De school had in die tijd zo ongeveer 90 leerlingen. We runden de school met z’n drieën, het hoofd, die zelf ook les gaf en twee onderwijzers. De eerste drie maanden van mijn carrière als schooljuf heb ik in Maasdijk zelf gewoond. Maar, met het openbaar vervoer vanuit mijn ouderlijk huis in Wassenaar naar de Maasdijk was eigenlijk geen doen. Dat was een reis om de wereld. Gelukkig kreeg ik hier een klein huisje aangeboden, een omgebouwde stal, maar wat was ik daar gelukkig mee. Geen warm water, geen geiser, geen douche, een ouwe kachel..Van mei tot september heb ik er samengewoond. Met mijn vriend, die nu al weer heel lang mijn echtgenoot is. Na die drie maanden konden we in Naaldwijk, waar ik nog steeds woon, een nieuwbouw maisonnette krijgen en ja, dat was toch wel iets comfortabeler. Dat samenwonen was in die tijd eigenlijk best wel iets bijzonders. Tegenwoordig is het doodnormaal, eerder regel dan uitzondering. Maar toen lag dat wel wat anders. Zeker in een behoudende gemeenschap als Maasdijk toen nog was.

Ketelpak
Als schooljuf had je in de jaren zeventig nog een soort voorbeeldfunctie. De mensen keken nog wat tegen je op. De dominee, de pastoor, de schoolmeester. Die hadden per slot “gestudeerd” dus die weten hoe het moet, was de gedachte daarachter. Heb overigens nooit ook maar één negatieve opmerking over dat “hokken” gehad hoor. Waren ze toch zeker toleranter dan ik altijd dacht. Dat opkijken naar “gestudeerden” is er tegenwoordig gelukkig niet meer zo bij. Ook Maasdijk is “wereldser” geworden. Er zijn mensen van buitenaf bijgekomen, met al hun invloeden, er is internet, noem maar op. Ouders zijn ook veel mondiger geworden. Dertig jaar terug had ik wel voor zeventig procent tuinderskinderen in de klas. Die trokken na schooltijd thuis meteen het ketelpak aan, zoals dat genoemd werd, om een handje uit te steken in de tuin of in de polder.

Schok
Als beginnend leerkracht had ik veel spulletjes meegenomen uit mijn studietijd. Het was dan ook een grote schok, toen ik in een weekend in 1976 te horen kreeg dat de school was afgebrand. We zijn toen in noodvoorzieningen verder gegaan met lesgeven. Gelukkig werd er snel gewerkt aan nieuwbouw en in januari 1978 namen we het huidige gebouw, dat sindsdien ook weer de nodige uitbreidingen heeft ondergaan, in gebruik. We waren op dat moment meteen de eerste openbare basisschool, waar lager onderwijs en kleuteronderwijs in waren samengevoegd. Een van de grotere veranderingen in het onderwijs. Het voor veel mensen bekende “klassen werden groepen” verhaal.

Duobaan
Tot de geboorte van mijn oudste kind, in 1985, heb ik full time gewerkt. Daarna wilde ik een duobaan. Brief gestuurd aan de burgemeester, kreeg ik antwoord dat ik daarvoor toestemming moest vragen aan het hoofd der school. Nou die vond zo iets veel te rommelig , dat kon niet. Moest ik dus weer een brief sturen aan B & W en officieel ontslag nemen. Uiteindelijk is ATV, arbeidstijd verkorting, mijn redding geweest. Kon ik voor drie halve dagen blijven. Was het hoofd der school uiteindelijk zelf ook mee gered, want als ik zijn klas overnam had hij eindelijk eens tijd voor het doen van zijn administratie. Binnen een paar jaar groeide dat weer uit tot een halve baan.

Streng
Wat voor type juf is Joke van der Meij eigenlijk? Ze heeft er amper bedenktijd voor nodig. ‘Ik ben een kordaat type. Hou wel van een grapje op zijn tijd maar ben ook een strenge juf. Toevallig hebben we afgelopen week “De dag van de leerkracht” gehad. De ouderraad had verzonnen dat er een soort brievenbus werd neergezet in de klas waar de kinderen dan briefjes in konden doen met wensjes voor de juf. Zat een hele stapel in en één kind had geschreven ‘je bent een strenge juf, maar wel lief’. Dat vind ik zo leuk. Waar dat strenge uit bestaat? Nou eigenlijk uit nee is nee en ja is ja. Als wij afspreken dat iets niet gebeurt dan gebeurt dat ook niet.
Ik geef dit leerjaar les aan de combiklas 5/6, kinderen zo van rond de tien jaar. Op die leeftijd zijn ze, vind ik, verantwoordelijk voor hun eigen werk. Ze moeten hun taken maken en regelen dat het afkomt. Als ik die afspraak met ze heb gemaakt hou ik ze er ook aan. Dan tik ik ze op hun vestje. Stiekem gedrag hou ik al helemaal niet van en daar confronteer ik ze dan mee. Ik zie alles en ik hoor alles, tsja en dan vinden ze je dus streng. Als het nodig is, zit ik er toch echt bovenop.’

Hart
‘Ik vind Maasdijk een mooi dorp. De nieuwbouw is goed ingepast. Zo af en toe hebben we wel eens een speurtocht en dan geniet ik elke keer weer van de omgeving. De Maasdijkers zelf zijn in de afgelopen dertig jaar eigenlijk niet echt veranderd. Ze zijn en blijven het type ruwe bolster blanke pit. Daar kan en kon ik altijd goed mee overweg. Ze zijn ook tamelijk honkvast. Daarom heb ik denk ik wel een stuk of twintig kinderen van oud leerlingen in de klas, leuk toch?
Toen ik in het onderwijs begon dacht ik vijf jaar op deze school te blijven en dan weer eens verder te kijken. Het zijn er inmiddels zesendertig en ik denk, nee, weet eigenlijk wel zeker, dat ik over een aantal jaren op deze school de eindstreep haal. Het is er dus nooit van gekomen. Ik heb in die tijd Maasdijk en de Maasdijkers, zonder spijt, in mijn hart gesloten.’ (Cent Wageveld)

Stukje geschiedenis
150 jaar geleden werd er in de kern Maasdijk voor het eerst openbaar onderwijs gegeven. Een mijlpaal waar dit jaar met een feestweek voor de kinderen en een reünie aandacht aan is en wordt besteed. Het eerste openbare schoolgebouw stond vlakbij het huidige gebouw Concordia, net buiten de kern onder aan de dijk richting Oranjesluis. In 1958 verkaste men naar de huidige plek, de Kerkhoflaan. De officiële naam van de school was toen o.l.s Drie, (o.l.s. Eén stond in Naaldwijk, o.l.s Twee in Honselersdijk). Een naam die men in Maasdijk, vanwege het gevoel achter te zijn gesteld op de twee andere dorpskernen, liever niet gebruikte. De school stond dan ook beter bekend als “De Goudhaan”. In 1976 legde een felle brand het gebouw volledig in de as. Maar met gezwinde spoed werd er een nieuw schoolgebouw uit de grond gestampt dat in januari 1978 officieel in gebruik werd genomen als “De Schakel”.

Feestelijke reünie
Voor oud-leerlingen en medewerkers van zowel de o.l.s Goudhaan als De Schakel wordt er zaterdag 5 november een grote reünie georganiseerd. Deze vindt plaats in het schoolgebouw zelf en in een tijdelijke feesttent ernaast. Het reünie-/feestcomité laat weten dat het aantal reünisten inmiddels de driehonderd aanmeldingen nadert, maar er kunnen er altijd nog meer bij. Een uitgelezen kans voor velen op een blij weerzien met juf Joke van der Meij en om haar de hand nog eens te kunnen drukken. Meer informatie en aanmelden kan via de website www.obsschakelreunie.nl
© 2011 Tekstbureau Westland

Bosbeheerder Van Dreumel blij verrast door scholieren

Piet van Dreumel: ‘Ik ben de rijkste man van de wereld!’

Naaldwijk – Piet van Dreumel, beheerder van het Prinsenbos, ging dinsdag 20 september nietsvermoedend naar zijn werk. Tot zijn verrassing stond daar een enorme opblaaspop opgesteld, die op een feestelijke manier zijn 60e verjaardag luister bijzette. Even later kwamen er gezellig een paar collega’s in het gezelschap van Piets vrouw koffie drinken met een lekkere vlaai erbij. ‘Op dat moment kreeg ik toch een beetje het vermoeden dat er meer ging gebeuren die ochtend,’ vertelt Piet even later. En daar kreeg hij helemaal gelijk in.

Lieve cadeaus
In zijn ontvangstruimte verschenen namelijk plotseling leerlingen van de Westlandse lagere scholen. Piet werd op een strategisch plekje neergezet en werd volslagen verrast door de felicitaties en leuke, lieve cadeaus die de leerlingen hem kwamen brengen. Mooie schilderijen, collages, een klavertje vier en zelfs een boek. ‘Ik ben de rijkste man van de wereld,’ verzuchtte Piet, genietend van al het jonge grut om hem heen. ‘Moet je nou eens zien, al die kinderen om me heen, dat is toch heerlijk!’ Even later bestudeert hij aandachtig een boekje dat hij cadeau kreeg van de J.F. Kennedyschool. Leerlingen poseerden voor de foto’s waarop ze Piets lessen uitbeelden, die o.a. bestaan uit het herkennen van vogelgeluiden in combinatie met gebaren. ‘Dan onthouden ze dat veel beter,’ legt Piet uit. ‘En dan kunnen zij dat weer aan hun ouders vertellen.’

Pensioen
Alle leerlingen zijn Piet even lief. Maar een klein speciaal plekje in zijn hart hebben toch wel de leerlingen van de Herman Broereschool. Als geen ander weet hij immers wat het betekent als je in deze maatschappij als ‘anders’ wordt gezien. Piet heeft zelf goed leren omgaan met zijn ‘anders zijn’, wat werd veroorzaakt door een groeistoornis. Glunderend verwelkomt de jarige de leerlingen. Camera’s van fotografen flitsen. ‘Neem allemaal wat te drinken en een lekker stukje vlaai,’ wijst hij naar de feestelijke tafel waar Piets vrouw en collega’s de leerlingen bedienen. Hij geniet van het feest, maar teveel belangstelling wil hij liever niet. Als we hem vragen of hij al naar zijn pensioen uitkijkt, fronst hij zijn wenkbrauwen: ‘Nee hoor, ik ga nog iedere dag fluitend naar mijn werk. En zodra ik met pensioen ga, kom ik hier weer werken als vrijwilliger!’

Duurzame ontwikkeling
Jaarlijks leiden Van Dreumel en zijn vrijwilligers meer dan 10.000 basisscholieren rond bij het Prinsenbos. Voor de jongere scholieren zijn er de beroemde kabouterwandelingen en de oudere leerlingen volgen bijenlessen of doen waterproefjes en zoeken waterdiertjes. Verder zijn er bij het Prinsenbos regelmatig verschillende activiteiten, zoals speurtochten, vogels kijken en honing slingeren.
Het Prinsenbos is één van de vier uitvalsbases voor het Programma Westlandse Natuur- en MilieuEducatie (WNME), waarin de gemeente Westland, scholen, het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties samenwerken om kinderen de kans te geven op jonge leeftijd kennis op te doen over natuur, milieu en leefomgeving. Hoofddoel is betrokkenheid bij deze onderwerpen te vergroten, in de maatschappelijke context van het streven naar duurzame ontwikkeling. Piet van Dreumel begon ruim 25 jaar geleden zijn carrière als beheerder van het Prinsenbos. Onder zijn bezielende leiding groeide het waterbergingsgebied uit tot een natuur- en recreatiegebied met een speelstrand, moerastuin, bloemenweide, vlindertuin, muurtuin, amfibieënpoel en waterpoeltjes. Ook zijn er takkenwallen en dood hout te vinden. Hierdoor is een rijke diversiteit aan planten, insecten en dieren ontstaan. (Joke Wageveld)

Dirigent Veronique Becqué stopt na 25 jaar bij Manna

‘Iedere repetitie is een geschenk’

Naaldwijk - Komende zondag, 2 oktober om 11.00 uur in de R.K. Sint Adrianuskerk aan de Molenstraat te Naaldwijk, neemt het gemengd koor Manna tijdens een extra feestelijke viering afscheid van haar langjarige dirigent, Veronique Becqué. Na vijfentwintig jaar voor het gemengde kerkkoor te hebben gestaan, geeft mevrouw Becqué het dirigeerstokje door aan een nieuwe dirigent.

Handen
Fout, helemaal fout. Als ik vraag, leek die ik ben, of ik haar dirigeerstokje even mag zien toont ze mij haar handen. ‘Een koordirigent gebruikt geen stokje bij het dirigeren maar doet dat met de handen,’ doceert ze vriendelijk. Weer wat geleerd. Vanwege het naderend afscheid spreken we elkaar in haar van muziek doordrenkte woning in Hoek van Holland. Een korte blik laat er geen enkele twijfel over bestaan dat we hier van doen hebben met iemand die muziek in al haar facetten in het hart heeft gesloten.

Vader
Hoe is het eigenlijk allemaal zo gekomen, die passie voor muziek in het algemeen en het dirigeren in het bijzonder: een stille wens die ontstaan is op de kleuterschool? Veronique Becqué steekt van wal. ‘Nee, zo was het niet. Die liefde voor muziek heb ik van thuis meegekregen. Van mijn vader, een heel muzikale man. Hij kon prachtig orgel en piano spelen. Zowel mijn broer, mijn zus, als ik hebben vanaf ons negende jaar op pianoles gezeten.
Les gehad van Jos Vranken, die toen net in het Westland was komen wonen. Vader vond dat een heel belangrijk onderdeel van onze opvoeding. We woonden in Kwintsheul, zongen ook altijd veel thuis, heel gezellig allemaal. Vanaf zo ongeveer mijn vijftiende jaar ben ik samen met mijn zus in een koor gaan zingen. Daar was een hele leuke dirigent, Aad Thoen. Die vroeg op een keer aan ons en nog een stel andere jonge meiden, of we niet eens wilden komen zingen in het parochiekoor van de Andreaskerk, bij de volwassenen. Die hadden jonge stemmen nodig. Dat heb ik toen gedaan en daar ben ik definitief gegrepen door muziek. Klassieke kerkmuziek vooral.

De Hoek
Op mijn 21ste ben ik getrouwd en verhuisde ik naar Hoek van Holland. Een vriend van mijn man vroeg, we woonden amper in De Hoek, of ik kwam zingen op het kerkkoor van de plaatselijke parochie. Tsja en dat kon ik, gek van zingen, natuurlijk niet weigeren. Een paar jaar later werd de dirigent ziek en toen suggereerden mijn medekoorleden Veronique, ga jij d’r maar voorstaan, want jij kunt noten lezen. Schrok ik eerst wel even van. Maar ja, als ze dat allemaal willen... Ik had maar kort bedenktijd nodig en ben de uitdaging aangegaan. Daar stond ik dan, was toch wel heel apart. Ik herinner me nog goed dat ik voelde dat het toch niet zomaar iets is, dat dirigeren, iets wat je zomaar even doet. Ze gingen wel zingen maar dat kwam niet door dat zwaaien van mij hoor. Het is toch echt een vak. Toen ik dat thuis zo aan mijn man vertelde en dat ik me er eigenlijk wel een beetje ongelukkig bij voelde, stelde hij meteen voor dat ik dan een cursus dirigeren zou gaan volgen.

Harry de Jong
Van origine ben ik lerares handenarbeid en kinderverzorging, maar ik was nadat ik kinderen kreeg thuis gebleven om voor hen te zorgen. Crèches waren nog geen gemeengoed in die tijd, ik praat over midden jaren zeventig. Maar naar zo’n cursus had ik wel oren. Vond het wel leuk om weer wat te gaan studeren. Eerst een opstapcursus, later het vervolg. Alles in Delft. Georganiseerd door het Bisdom om nieuw bloed binnen het kerkkoren dirigentenbestand te stimuleren. Wat je allemaal doet op zo’n cursus? ‘t Is een hele brede opleiding. Je leert alles van maat en toonsoort, muziekgeschiedenis maar je krijgt ook les in slagtechniek, hoe precies bijvoorbeeld een driekwartsmaat aan te geven. Een heel interessante cursus, echt. Het nieuws dat ik op cursus zat, was via via terecht gekomen bij Harry de Jong, oprichter en toen al twaalf en een half jaar dirigent van Manna. Harry had een probleem. Was net zijn hele combo kwijt geraakt. Zomer 1986 belde hij mij op. Of ik bij zijn koor wilde komen dirigeren. D’r was geen ontkomen aan, want wat ik toen nog niet wist: Als die Harry de Jong iets in zijn hoofd had, kon je het wel schudden. Dan gebeurde dat ook. Hij had alles al geregeld. Zelf zou hij achter de piano gaan zitten, hij had al een nieuwe bassist, drummer, klarinettist en fluitist geregeld, maar hij had alleen nog geen dirigent. Ik kon protesteren wat ik wilde, aangeven dat ik weinig tot geen ervaring had, Harry wilde mij hebben. ‘Ik sleep je er wel doorheen, we gaan gewoon beginnen,’ zei hij.

Nooit meer vrij
Daar stond ik dan op de bok. Met knikkende knieën. ’t Was begin september, de eerste repetitie na de zomervakantie. Dat was gewoon eng. Heel anders dan in De Hoek, daar was ik met iedereen vertrouwd. Maar op de een of ander manier is het toch gaan lopen. Gelukkig maar. Ik heb jarenlang fantastisch samengewerkt met Harry de Jong, een heel bijzondere man. ‘Veronique’, zei hij op een keer, ‘iedere repetitie is een geschenk.’ Dat vond ik zo’n mooie uitspraak, dat is mijn lijfspreuk geworden. Toen ik mijn vader vertelde dat ik nu een “echt” koor ging dirigeren zei hij: ‘Veronique, ik vind het fantastisch wat je gaat doen, maar je bent vanaf heden nooit meer vrij.’ En hij kon het weten wat hij is in Kwintsheul ondermeer 25 jaar organist geweest bij onder andere het dameskoor.

Vergoeding
Naast Manna ben ik nog een tijd doorgegaan met het dirigeren van het kerkkoor in Hoek van Holland en ik heb daarnaast nog gezongen bij Concordia in ’s-Gravenzande. Ik heb verder nog koren onder mijn hoede gehad in Den Haag ’s-Gravenzande en ook nog in De Lier. Daar was ik dirigent van een kinderkoor, ook heel leuk en het kost veel minder energie en voorbereiding. Uiteindelijk moest ik prioriteiten stellen, het was niet meer te behappen. Naast Manna ben ik vanaf 2002 alleen nog dirigent van het rouw- en trouwkoor van de parochie Honselersdijk en doe ik ook nog twee kinderkoren.
Toen mijn kinderen groter werden, wilde ik eigenlijk weer aan het werk in het onderwijs. Tot die tijd, al zo’n zeven jaar, werkte ik pro deo bij Manna. Er is toen heel diep nagedacht en lang vergaderd en uiteindelijk kwam er een bescheiden vergoeding uit de bus. Als dat niet zo zou zijn geweest, was ik nooit vijfentwintig jaar bij Manna gebleven, maar was ik toen weer teruggekeerd naar het onderwijs.

Best bezocht
Als dirigent heb je een spilfunctie bij een koor. Jij zet de lijnen uit. Je bent de eindverantwoordelijke. Jij neemt de beslissingen, meer nog dan het bestuur. Het organiseren van de muziek voor een viering is ontzettend veel werk. Leuk om te doen, mensen hebben er geen weet van hoeveel tijd daar in gaat zitten. Maar je doet het natuurlijk nooit helemaal alleen. Zo hebben we bij Manna twee tekstgroepen die liederen uitzoeken die op het repertoire komen, ik heb daarbij dan wel het laatste woord. Hun keuze moet wel haalbaar zijn qua repetitietijd en moeilijkheidsgraad. Daarnaast moeten de liederen ook passen in de viering. Ons repertoire kent wel tweehonderd liederen. Manna kent een heel gevarieerd repertoire: klassieke kerkliederen, liederen van Anton Oomen, Engelse liederen en popliederen. Manna is ooit begonnen als jongerenkoor dat geheel volgens de geest van die tijd liederen zong over vrede, over elkaar stimuleren in het goede en hoewel we al lang geen jongerenkoor meer zijn maar een middenkoor, hebben we dat er tot op de dag van vandaag wel in gehouden.
Of er een wezenlijk verschil is tussen vroeger en nu? Niet echt. Wij mogen ons verheugen dat de kerk bij de viering waar wij medewerking aan verlenen nog goed vol zit. Het zijn de best bezochte vieringen van de Adrianusparochie. Maar toch zie je ook bij ons de laatste twee jaar een kentering en wordt het langzaam aan wat minder. Mensen hebben het ook zo druk tegenwoordig, ik wil het niet goedpraten hoor, maar kan wel begrijpen dat ze zich dan op zondagmorgen met andere dingen bezighouden dan met kerkgang.’

En nu?
Is Veronique Becqué niet bang voor het beruchte “zwarte gat” nu ze besloten heeft te stoppen met dirigeren bij Manna? Ze aarzelt. ‘De redenen waarom ik stop zijn puur persoonlijk. Kijk, ook ik word ouder, fysiek is het nog wel op te brengen, geestelijk ook, maar mijn stelling is dat je er voor de volle honderd procent achter moet staan. Als dat niet meer zo is, moet je het niet doen, want dan doe je het koor tekort. Ik moest me de laatste tijd regelmatig oppeppen, en dat verdient het koor niet. Toen bedacht ik dat vijfentwintig jaar toch ook wel een mooi moment is om te stoppen. Is voor het koor misschien ook wel eens goed. Ik ben zo vergroeid met de leden dat het moeilijk is grote veranderingen door te voeren. Van een nieuw gezicht wordt dat toch eerder geaccepteerd. Ik ga het zeker missen, zeker weten. Manna is een deel van mijn leven geweest. Ik heb het er fijn gehad. Gek idee eigenlijk dat het na aanstaande zondag over is…’ (CW)


Over Manna
‘Gemengd zangkoor Manna is onderdeel van de Rooms Katholieke parochie die haar diensten houdt in de Sint Adrianuskerk in Naaldwijk.’ Aan het woord is Hans Meijer, sinds vier jaar voorzitter van het koor. ‘Wij verzorgen elke eerste zondag van de maand een viering in de kerk aan de Molenstraat. Daarnaast is Manna ook actief op hoogtijdagen als Kerstmis, Pasen en bij de schoolverlatingsdienst.’ De gemiddelde leeftijd van het ca. 40 leden (waaronder zeven mannen) tellende koor ligt volgens voorzitter Meier ergens rond de veertig. ‘Ons oudste lid, Roelie van der Ende, is er al bij sinds de oprichting 38 jaar geleden. En ze bezoekt nog steeds trouw iedere repetitie. Het jongste lid is eind twintig. Manna vormt een hecht gezelschap. Het zingen staat natuurlijk centraal, maar men kijkt ook naar elkaar om. Als er iemand ziek is, wordt er meteen een kaart geregeld om diegene beterschap toe te wensen en na afloop van de repetities gaat lang niet iedereen meteen huiswaarts. Dan halen we vaak nog met een grote groep een afzakkertje in “De Slimmerick” of café “Ouwe Droog”.’

Nieuwe leden welkom
Nieuwe zangers en zangeressen zijn van harte welkom bij Manna en worden van harte uitgenodigd eens op een repetitie te komen kijken. Het koor repeteert iedere dinsdag, aanvang 20.00 uur in “De nieuwe harmonie”, Havenstraat 32 in Naaldwijk. Ook muzikanten zijn van harte welkom. Het koor heeft momenteel een combo bestaande uit een pianist, gitarist en jambe-bespeler. Voor meer informatie, neemt u contact op met voorzitter Hans Meijer, e-mail
elha@kabelfoon.net of telefoonnummer 06-57317515
(Cent Wageveld)
© Tekstbureau Westland

Open Monumentendag 2011

Nieuw gebruik – Oud gebouw

Maasdijk - In het Westland vinden we een aantal monumentale gebouwen die multifunctioneel worden gebruikt. Een mooi voorbeeld hiervan is de Oude Kerk op het Wilhelminaplein in Naaldwijk. De gedachte dat een kerkgebouw alleen is bedoeld voor kerkdiensten, is in deze tijd achterhaald en menigeen kan tegenwoordig in een stijlvolle entourage genieten van themabijeenkomsten, film, dans, muziek of andere onderwerpen die mede recht doen aan gebruik van het monumentale gebouw. Een werkwijze die men ook al een poos toepast in Maasdijk.

Verenigingsgebouw “Concordia”
Langs de Maasdijk staat Verenigingsgebouw “Concordia”. Op zich (nog) geen monumentaal gebouw, maar eigenaar de Vereniging van Vrijzinnige Hervormden Maasdijk is wel in het bezit van een monumentaal secretaire orgel. Hierover later meer, laten we eerst eens naar de - eveneens interessante- oorsprong en geschiedenis van het gebouw kijken.

Foto 1

In november 1924 werd de Vereniging van Vrijzinnige Hervormden Maasdijk opgericht. Hierbij waren Ds. J.P. de Graaff uit Naaldwijk en de Unie-Kerk (toen Evangelische Kerk) uit ’s-Gravenzande nauw betrokken. De Vereniging startte met 36 leden. Er was nog geen kerkgebouw beschikbaar, maar gelukkig stelde het toenmalige Gemeentebestuur van Naaldwijk de Openbare Lagere School beschikbaar. Hier kon men eenmaal per maand een kerkdienst houden. Op foto 1 ziet u links gebouw “Concordia” en rechts daarvan een woonhuis. Mevrouw Marga Hofman-Bakker licht enthousiast toe wat er zichtbaar is op de foto. “Achter dit woonhuis bevond zich de toenmalige Openbare Lagere School waar de kerkdiensten werden gehouden. Deze school staat er nu niet meer. We hebben het hier over wat de huidige Openbare Lagere School De Schakel is. Deze school bestaat dit jaar 100 jaar. Als je goed kijkt, zie je dat langs de Maasdijk een zandpad liep. Op de Maasdijk zie je een hond lopen. In die tijd kon dat nog. In de verte is één auto zichtbaar, er was nog weinig verkeer.”

Van kerkgebouw naar koeienstal
In 1926 kreeg men steeds meer behoefte aan een eigen kerkgebouw. Er werd grond aangekocht aan de Maasdijk 40 en onder leiding van de heer J.P. Hofman werd het gebouw “Concordia” ontworpen. Op 16 november 1927 werd het officieel in gebruik genomen. Echter 15 jaar later moesten de kerkgangers hun gebouw beschikbaar stellen aan de Duitse bezetters die “Concordia” vorderden. De kerkdiensten moesten elders gehouden worden en toenmalig voorzitter de heer G.S. Hofman stelde hiervoor zijn koeienstal ter beschikking. Gelukkig kwam eind 1943 een einde aan deze situatie en konden de Vrijzinnig Hervormden van Maasdijk weer beschikken over hun eigen kerkgebouw. Voor doop-, trouw- en belijdenisdiensten moest men echter tot 1981 uitwijken naar Naaldwijk.
Op 2 juni 1946 werd er een vrouwenvereniging opgericht, die aanvankelijk bij mevrouw Hofman bijeenkwam. In 1960 werd een tweede deel aan het gebouw gerealiseerd. Hier vinden tot op de dag van vandaag bijeenkomsten van diverse aard plaats. In 2011 werd de nieuwbouw van een entree aan de achterzijde van het gebouw en een toiletgroep gerealiseerd, welke werd geopend door burgemeester Van der Tak.

Foto 2

Oudste orgel van het Westland
In gebouw “Concordia” bevindt zich een bijzonder monument, namelijk een klein, goed bewaard secretaire orgel (foto 2), gebouwd door Johannes Pieter Künckel in 1802. De kerkgangers kregen steeds meer behoefte aan een eigen orgel om hun gezangen te begeleiden. Er werd besloten over te gaan tot de aankoop van een reeds bestaand secretaire orgel, een klein pijporgel dat zich in een kast bevindt die met deurtjes gesloten kan worden. Dit orgel werd in 1946 door de firma Flentrop geplaatst en wordt nog iedere zondag bespeeld. Het mag zich het oudste orgel van het Westland noemen en is een officieel Rijksmonument. De kast is van mahoniehout en het orgel heeft één klavier. Het bezit geen pedalen en de organist gebruikt zijn voeten om de blaasbalg aan te drijven. De toetsen zijn in ivoor belegd en de registerknoppen met een puntje ivoor. Het pijpwerk is nog origineel en het windkanaal bestaat uit één buis van schapenleer. Dit type orgel heeft vanaf ongeveer 1850 model gestaan voor de latere huisorgels van H. Knipscheer en J.C. in de Maur. Onlangs heeft er nog een ingrijpende restauratie plaatsgevonden waarvoor subsidie is verkregen van monumentenzorg.

Klassendag
Ongeveer 65 leerlingen van basisschool Het Kompas bezochten Verenigingsgebouw “Concordia” tijdens de Klassendag. Zij werden in 3 groepen ontvangen en kregen uitleg over het orgel en het gebouw. Hoe is het gebouw ontstaan en welke geschiedenis zit erachter. Ook vertelde architect Frank Stevens over Maasdijk in de Romeinse tijd. De leerlingen hadden het prima naar hun zin en weten nu meer over het Maasdijkse gebouw “Concordia”, een begrip in de Maasdijkse samenleving.

Foto 3

’t Vullejaegerskoor
Zoals eerder genoemd heeft gebouw “Concordia” diverse functies. Tijdens de Open Monumentendag trad tweemaal het Strijense “Vullejaegerskoor” in het kerkgebouw op. Een shantykoor met een eigen geschiedenis wat de naamkeuze betreft. Eén van de koorleden werd bereid gevonden de naam te verklaren: “In 1995 traden we met een groep koorleden op tijdens de feestelijkheden rondom 10 eeuwen Strijen. Het koor had nog geen naam. Inwoners van Strijen worden ook wel “vullejagers” genoemd, zoals veel inwoners van plaatsen een specifieke naam hebben in de volksmond. Deze naam dateert uit de tijd dat men nog te paard naar de kerk ging. De kerk in Strijen werd beheerd door een koster. Op een dag was er een veulen losgebroken dat de kerk was ingegaan. De koster moest het weer de kerk uitjagen en vandaar is de naam “Vullejaegers” ontstaan voor Strijenaren. Wij vonden dat een prachtige geuzennaam voor ons koor en hebben die toen gekozen om als Shantykoor mee door het leven te gaan.”
“De Vullejaegers” vermaakten het publiek met liederen als “Mooi is je jonge tijd”, “Hij was een smokkelaar” en “Dan gaan de lichten aan”. Het laatste lied werd ooit gecomponeerd om te zingen voor het Sofia kinderziekenhuis, maar kon door droeve omstandigheden toen geen doorgang vinden. Het koor werd begeleid door twee accordeonisten. De kleding van de koorleden pakt ook terug in de historie van Strijen, maar is sterk vereenvoudigd. Strijenaren liepen vroeger in kleurige fluwelen kleding. Eén van de koorleden heeft er thuis zelfs een hele verzameling van. Voor hun optredens koos het koor het stemmige zwart-wit en een eenvoudig schort en mutsje voor de dames (foto 3).

Cultureel programma “Concordia”
Op 15 september vindt in gebouw “Concordia” aan de Maasdijk 40 te Maasdijk een workshop yoga plaats. Marga Vijverberg heeft de leiding over een stuk theorie en praktijk. Tevens geven Iris Huisman en Janice de Jong een reisverslag over India.
Op 12 oktober “Werken aan de weg, de Chinezen komen” door Adri Huisman en Rina van Staalduinen en “de verrassende smaak van tomaat”.
Op 24 november is er een filmavond met de bekende Nederlandse speelfilm “Sonny Boy”. Alle avonden beginnen om 20.00 uur. Aan het einde van de avond wordt er een vrijwillige bijdrage van u gevraagd. (JW)

Team Sportfondsen zet hun spieren in voor Duchenne

Ad van der Zalm: ‘ Dringend sponsors en geld nodig voor onderzoek.’

Van 11 tot en met 17 september a.s. vindt er weer een pittige mountainbiketocht plaats van Luxemburg naar Nederland. De mountainbikers rijden met een groot en mooi doel voor ogen: het mogelijk maken van onderzoek naar de ziekte van Duchenne. En daar is geld voor nodig. Veel geld! Duchenne Heroes is een non-profit organisatie, opgericht door ouders en vrienden van kinderen met Duchenne en steunt wetenschappelijk onderzoek naar de ziekte van Duchenne. Met als doel de ontwikkeling van een medicijn te versnellen. Deze ziekte komt voornamelijk voor bij jongens; zij worden ermee geboren. Gevolg van de ziekte is dat alle spieren langzaam afbreken. Kleine kinderen krijgen moeite met rennen en vallen snel. Daarna wordt het lopen steeds moeilijker, waardoor ze al op jonge leeftijd een rolstoel nodig hebben.

Sport in combinatie met het goede doel
Ook uit het Westland rijdt een enthousiaste groep bikers mee: Ad van der Zalm, Arlet den Ouden en Arjan van Oostenbrugge zijn maanden geleden al gestart met de voorbereidingen voor de zware tocht van 700 kilometer (waarvan 95% off road), in 7 dagen, door 4 landen, met 1 doel. We spraken Ad en Arjan over hun motivatie. Thuis aan tafel bij Arjan en zijn vrouw Mariëlle Pont in het bijzijn van Judith Berkenbosch, moeder van Niels, een 14-jarige jongen die Duchenne heeft. Judith en Niels gaan ook dit jaar de bikers, ook wel Duchenne Heroes genoemd, uitzwaaien in Luxemburg en weer inhalen in Nijmegen. Irene en Mariëlle, de echtgenoten van de mannen, rijden vooruit met een camper om de sporters na hun tochten weer op te vangen en te voorzien van een goeie maaltijd en schone kleren. ‘Er is niks mooiers dan je sport combineren met een goed doel,’ vinden beide mannen.

Positief ingesteld
Aan Judith vroegen we of zij en Niels ook per auto meerijden met de tocht. ‘Helaas kan dat niet,’ antwoordt Judith. ‘ Het is voor Niels al heel wat om te gaan uitzwaaien en inhalen, want dat is best zwaar. We kunnen niet zo lang van huis, want hij krijgt allerlei therapieën om de ziekte af te remmen. Dat kunnen we niet zomaar onderbreken.’ Vindt Niels dat vervelend? Trots blikt Judith voor zich uit. ‘Niels is enorm positief ingesteld en zal niet snel klagen. Hij is altijd vrolijk en een heerlijke knul waar we allemaal dol op zijn. Ook zijn oudere broer is gek op hem. Mede door de humor van Niels blijven we in ons gezin niet te lang stilstaan bij de vervelende aspecten van de ziekte. We doen er alles aan om daarmee op een soepele manier om te gaan. En tussentijds kijken we reikhalzend uit naar de resultaten van de onderzoeken die verricht worden om de ziekte een halt toe te roepen of af te remmen. Ook worden steeds nieuwe hulpmiddelen ontwikkeld. Daar is men al ver mee, maar nog niet ver genoeg. Daarom is het juist nu super belangrijk dat de geldkraan open blijft voor verder onderzoek. Er kan immers ieder moment een doorbraak komen. Het zou zonde zijn als dat moet worden stopgezet of afgeremd.’

Sponsors gezocht en handdoeken te koop
Het werven van fondsen gebeurt door vele groepen die zich begaan voelen met de kinderen die geboren zijn met de ziekte van Duchenne. Voor het team Sportfondsen maken Arjan, Arlet en Ad zich sterk. De verblijfskosten tijdens de rit nemen ze voor eigen rekening. Ad: ’Er werken 120 vrijwilligers mee om dit event mogelijk te maken. We merken echter dat de werving van fondsen momenteel moeizaam gaat. Ook hier lijkt de financiële crisis toe te slaan. We hebben dit jaar mooie handdoeken die we te koop aanbieden voor slechts € 12,50. Bedrijven kunnen hier hun naam op laten zetten, waardoor het een mooi cadeau wordt voor personeel of klanten. Er zijn al verschillende bedrijven die de handdoeken in hun kerstpakketten opnemen. Ze kunnen nog steeds besteld worden.’ Arjan zit rustig naar zijn fietsmaat te luisteren en neemt dan het gesprek over. ‘Ook zoeken we enthousiaste sponsors. Een paar jaar geleden zijn wij begonnen met het ondersteunen van dit doel. Mijn werkgever Sportfondsen was zo genereus om als hoofdsponsor op te treden, waar we natuurlijk ontzettend blij mee zijn. Maar nu wordt het tijd dat een ander bedrijf dat estafettestokje gaat overnemen. We zijn dus op zoek naar één of meerdere nieuwe sponsors.’

Hoop
Ter illustratie toont Arjan een DVD van één van hun tochten. Stilletjes kijkt Judith mee. Als de film aanlandt bij het inhalen van de deelnemers, die een enorm zware tocht hebben afgelegd, pinkt ze een traantje weg. Tegelijkertijd breekt er weer een lach door op haar vrolijke gezicht. ‘Ik kan er niks aan doen, maar dit emotioneert mij altijd weer. Het enthousiasme van al die mensen die zich zo inzetten… dat doen ze ook voor mijn kind… Het geeft ons hoop dat er iets gaat veranderen.’

Samen maken we ’t verschil
Ad, Arlet, Arjan, Irene en Mariëlle zijn het roerend met elkaar eens: ‘Samen maken we ’t verschil!’ Zonder uw hulp is er geen of nauwelijks onderzoek mogelijk om de ziekte van Duchenne een halt toe te roepen. Helpt u mee? Elk kind verdient het om te kunnen rennen, om te leren fietsen, om groot te worden. En daar strijden we voor! Sponsor daarom deze Westlandse helden! Team Sportfondsen heeft door de Westlandse Stitch Witch prachtige handdoeken laten borduren met de opdruk “Westland 4 Duchenne Heroes”. Voor het luttele bedrag van € 12,50 kunt u de trotse bezitter worden van zo’n handdoek. Uiteraard kunt u ook uw eigen naam of bedrijfsnaam laten borduren voor dezelfde prijs. Bestellen kan via www.handdoekenvoorduchenne.nl. U kunt ook een bedrag overmaken naar Rabobank Westland 1037.50.304 t.n.v. Ad van der Zalm, onder vermelding van Duchenne Team Sportfondsen. Uw steun wordt enorm gewaardeerd. Samen maken we het verschil! (Joke Wageveld)
© 2011 Tekstbureau Westland

Schrikken!

Papa zwaan verdedigt kroost
Is dat even schrikken... Ben je klaar van je werk. Lekker op de fiets naar huis en dan word je ineens aangevallen door papa zwaan! Ter hoogte van de Kleine Achterweg in de rijrichting van Naaldwijk verdedigde papa zwaan zijn kroost, dat wel heel ongelukkig op het randje van de berm en het fietspad bivakkeerde. Menig fietser moest uitwijken, zo ook deze fietser… (JW)
Foto: MFH-Design

Maurice glorieuze Big Brother winnaar tijdens Spektakelfeest

Maasdijk - Met een flinke groep Westlanders gingen ze erin, het Glazen Huis, zoals we dat kennen uit Big Brother. Uitkijkend op het Prinses Marianneplein bevochten de Maasdijkse deelnemers elkaar voor de hoofdprijs gedurende het jaarlijkse Spektakelfeest. Een voor een werden ze eruit gestemd. Een waar spektakel was het! Voor één van de drie overblijvers die zaterdagmiddag nog in het huis zat, liep de week en het weekend toch ietwat anders dan anders… Je zal toch op een doordeweekse dag maar bij je werkgever geroepen worden, omdat hij je eens ernstig wil spreken. De schrik slaat je om het hart. Heb je iets verkeerds gedaan? Gaat de firma Dael failliet en moet je vertrekken? Maar nee, Niels van Dorp werd door zijn werkgever gevraagd plaats te nemen in het Glazen Huis… En ja, dat doe je dan maar, als rasechte Maasdijker wil je immers geen spelbreker zijn bij dit nieuwe onderdeel van het jaarlijkse festijn, ook al had je gedacht het Spektakelfeest met vrienden door te brengen. ‘Een rustige sympathieke jongen,’ aldus een Maasdijkse die het op zaterdagmiddag even gezellig kwam bekijken. ‘Maar ik denk niet dat hij gaat winnen.’ Wie dan wel de winnaar zou worden? ‘Maurice van den Berg, zeker weten’. En ze kreeg gelijk. Zaterdagavond vertrok Maurice glorieus uit het Glazen Huis. Maar liefst drie dagen lang had hij niet gegeten en alleen maar water gedronken. Toeschouwers konden hem zien met een fles bronwater in de hand. Maurice wilde geld ophalen voor de stichting ‘”Race voor een wees”, voor een nieuw weeshuis in Indonesië. En daar heeft hij een aardig bodempje voor gelegd. Niet alleen werden er in het Glazen Huis kapsels geknipt ten bate van het goede doel, maar ook werden er schilderijen á la Herman Brood verkocht. Schilderijen overigens van de hand van winnaar Maurice van den Berg. Tijdens de Amsterdamse middag werd er flink geboden door bedrijven op een zwempartij door de Maasdijkse/Amsterdamse gracht van plaatsgenoot Leo, en stond de teller al op 5000 euro. Maurice hield ook stand toen tijdens het optreden van een imitator van André Hazes zijn huisgenoten naast hem een vet patatje mayo verorberden. Hij werd inderdaad uitverkoren als winnaar en verliet zaterdagavond, een iPad rijker en klotsend van het bronwater, vrolijk lachend het Glazen Huis. Een Maasdijker om trots op te zijn!

Rijke geschiedenis
Het Maasdijkse Spektakelfeest kent intussen een rijke geschiedenis. Ooit ontstond het uit een protest van leden van de soos Happy Valley. Met een openluchtdisco rondom de Hervormde Kerk om te protesteren tegen het besluit tot sluiting van de sociëteit in 1987. Twee jaar later werd een Paalzitsessie georganiseerd… En van het één kwam het ander… Weet u het nog? Lees het rustig nog eens na op www.zomerspektakelmaasdijk.nl/verleden en geniet van een stukje Westlandse historie. (Joke Wageveld) © 2011 Tekstbureau Westland
Foto: MFH-Design

Spektakel op komst in 's-Gravenzande

Oldtimer Festival en Breeje Durp Rally 2011 worden XXL versie

Westland/’s-Gravenzande - Op 1 oktober 2011 gaat er in ’s-Gravenzande een enorm spektakel plaatsvinden. Daar streven Hans Voskamp en Peter van Zeijl, organisatoren van de Oldtimer Festival/Breeje Durp Rally, naar. ‘Het Oldtimer Festival/Breeje Durp Rally 2011 wordt een XXL versie van de voorgaande jaren. Met heel veel aantrekkelijke activiteiten voor jong en oud,’ aldus Hans en Peter. ‘Menigeen herinnert zich nog het grandioze succes van het Oldtimer Festival van vorig jaar. Wij zien voldoende potentie om dit evenement groter aan te pakken. Er komen ook vele bezoekers van buiten het Westland en zo zetten we onze streek positief op de kaart’

Guusje Nederhorst Foundation
Het evenement dat nu al enkele jaren de basis biedt voor plezier voor jong en oud met oldtimers, bijzondere en exotische sportwagens en oude brommers, wordt uitgebreid. Met een programma voor jong en oud beogen de organisatoren het Westland positief te belichten. Dit evenement krijgt een extra dimensie door het goede doel dat voor 2011 is gekozen, de Guusje Nederhorst Foundation. De Guusje Nederhorst Foundation zet zich in voor het vergeten kind. Ruim 35.000 kinderen in Nederland verblijven in opvangcentra. Deze kinderen hebben al veel nare ervaringen achter de rug. De stichting wil voor hen een omgeving creëren waarin ze weer gewoon kind kunnen zijn. Bijzonder kindvriendelijke omgevingen, daar gaat en staat de Foundation voor. Zorgen dat zij in een veilige omgeving kunnen zijn, zodat ze een ‘rustige jonge dag’ kunnen beleven.

Feestelijke dag voor 150 vergeten kinderen
Parallel aan het uitgebreide programma van de oldtimerdag beogen de organisatoren 150 - 200 kinderen (en begeleiders) via de Guusje Nederhorst Foundation te ontvangen. Deze gasten worden vanaf een centraal punt of parkeerplaats met bussen opgehaald en naar het marktplein van ’s-Gravenzande vervoerd. Hier zal een groep met bussen starten voor een korte toer. De kinderen worden meegenomen op een korte tour door het Westland naar een plek waar een feestelijk programma wordt georganiseerd. Voor dit programma is de organisatie nog druk met het werven van sponsors voor diverse activiteiten zoals schmincken, speeltoestellen, snoep, consumpties, rondvaart e.d. Na het programma van zo’n 3 uur komen alle kinderen weer samen op het marktplein van ’s- Gravenzande. In ’s-Gravenzande aangekomen zullen zo’n 30 kinderen een rondje mogen meerijden in 1 van de exotische sportwagens. Deze rijden tegen betaling voor de overige bezoekers. De opbrengst van deze ritten gaat uiteraard ook naar de Guusje Nederhorst Foundation.

September maand van het vergeten kind
Om veel voor het goede doel te kunnen inzamelen, in aanloop naar het festival op 1 oktober, is de organisatie bezig om scholen, sport- en jeugdverenigingen in de regio in te schakelen om te participeren in de maand september voor de Guusje Nederhorst Foundation, ofwel de maand van het Vergeten Kind. Zij vragen bedrijven, overheid, schoolbestuurders, leraren, verenigingsbesturen, trainers en overige belangstellenden hun medewerking te verlenen om dit evenement tot een geweldig succes te helpen maken. ‘Een evenement waarop we in ’s-Gravenzande en Westland trots kunnen zijn door de wijze waarop we hier met elkaar deze kinderen gaan ondersteunen. Niet alleen met geld maar ook door een grote groep kinderen een fantastisch leuke dag bezorgen,’ aldus Hans en Peter.

Helpt u mee?
U zult begrijpen dat er dringend sponsors en helpende handen nodig zijn. Ook Groot Westland ondersteunt als vanouds dit evenement en het goede doel. Neem voor vragen contact op met Peter van Zeijl, tel. 06-51 218 880, of mail naar voorzitter@hetbarrel.com. (JW)