Dirigent Veronique Becqué stopt na 25 jaar bij Manna

‘Iedere repetitie is een geschenk’

Naaldwijk - Komende zondag, 2 oktober om 11.00 uur in de R.K. Sint Adrianuskerk aan de Molenstraat te Naaldwijk, neemt het gemengd koor Manna tijdens een extra feestelijke viering afscheid van haar langjarige dirigent, Veronique Becqué. Na vijfentwintig jaar voor het gemengde kerkkoor te hebben gestaan, geeft mevrouw Becqué het dirigeerstokje door aan een nieuwe dirigent.

Handen
Fout, helemaal fout. Als ik vraag, leek die ik ben, of ik haar dirigeerstokje even mag zien toont ze mij haar handen. ‘Een koordirigent gebruikt geen stokje bij het dirigeren maar doet dat met de handen,’ doceert ze vriendelijk. Weer wat geleerd. Vanwege het naderend afscheid spreken we elkaar in haar van muziek doordrenkte woning in Hoek van Holland. Een korte blik laat er geen enkele twijfel over bestaan dat we hier van doen hebben met iemand die muziek in al haar facetten in het hart heeft gesloten.

Vader
Hoe is het eigenlijk allemaal zo gekomen, die passie voor muziek in het algemeen en het dirigeren in het bijzonder: een stille wens die ontstaan is op de kleuterschool? Veronique Becqué steekt van wal. ‘Nee, zo was het niet. Die liefde voor muziek heb ik van thuis meegekregen. Van mijn vader, een heel muzikale man. Hij kon prachtig orgel en piano spelen. Zowel mijn broer, mijn zus, als ik hebben vanaf ons negende jaar op pianoles gezeten.
Les gehad van Jos Vranken, die toen net in het Westland was komen wonen. Vader vond dat een heel belangrijk onderdeel van onze opvoeding. We woonden in Kwintsheul, zongen ook altijd veel thuis, heel gezellig allemaal. Vanaf zo ongeveer mijn vijftiende jaar ben ik samen met mijn zus in een koor gaan zingen. Daar was een hele leuke dirigent, Aad Thoen. Die vroeg op een keer aan ons en nog een stel andere jonge meiden, of we niet eens wilden komen zingen in het parochiekoor van de Andreaskerk, bij de volwassenen. Die hadden jonge stemmen nodig. Dat heb ik toen gedaan en daar ben ik definitief gegrepen door muziek. Klassieke kerkmuziek vooral.

De Hoek
Op mijn 21ste ben ik getrouwd en verhuisde ik naar Hoek van Holland. Een vriend van mijn man vroeg, we woonden amper in De Hoek, of ik kwam zingen op het kerkkoor van de plaatselijke parochie. Tsja en dat kon ik, gek van zingen, natuurlijk niet weigeren. Een paar jaar later werd de dirigent ziek en toen suggereerden mijn medekoorleden Veronique, ga jij d’r maar voorstaan, want jij kunt noten lezen. Schrok ik eerst wel even van. Maar ja, als ze dat allemaal willen... Ik had maar kort bedenktijd nodig en ben de uitdaging aangegaan. Daar stond ik dan, was toch wel heel apart. Ik herinner me nog goed dat ik voelde dat het toch niet zomaar iets is, dat dirigeren, iets wat je zomaar even doet. Ze gingen wel zingen maar dat kwam niet door dat zwaaien van mij hoor. Het is toch echt een vak. Toen ik dat thuis zo aan mijn man vertelde en dat ik me er eigenlijk wel een beetje ongelukkig bij voelde, stelde hij meteen voor dat ik dan een cursus dirigeren zou gaan volgen.

Harry de Jong
Van origine ben ik lerares handenarbeid en kinderverzorging, maar ik was nadat ik kinderen kreeg thuis gebleven om voor hen te zorgen. Crèches waren nog geen gemeengoed in die tijd, ik praat over midden jaren zeventig. Maar naar zo’n cursus had ik wel oren. Vond het wel leuk om weer wat te gaan studeren. Eerst een opstapcursus, later het vervolg. Alles in Delft. Georganiseerd door het Bisdom om nieuw bloed binnen het kerkkoren dirigentenbestand te stimuleren. Wat je allemaal doet op zo’n cursus? ‘t Is een hele brede opleiding. Je leert alles van maat en toonsoort, muziekgeschiedenis maar je krijgt ook les in slagtechniek, hoe precies bijvoorbeeld een driekwartsmaat aan te geven. Een heel interessante cursus, echt. Het nieuws dat ik op cursus zat, was via via terecht gekomen bij Harry de Jong, oprichter en toen al twaalf en een half jaar dirigent van Manna. Harry had een probleem. Was net zijn hele combo kwijt geraakt. Zomer 1986 belde hij mij op. Of ik bij zijn koor wilde komen dirigeren. D’r was geen ontkomen aan, want wat ik toen nog niet wist: Als die Harry de Jong iets in zijn hoofd had, kon je het wel schudden. Dan gebeurde dat ook. Hij had alles al geregeld. Zelf zou hij achter de piano gaan zitten, hij had al een nieuwe bassist, drummer, klarinettist en fluitist geregeld, maar hij had alleen nog geen dirigent. Ik kon protesteren wat ik wilde, aangeven dat ik weinig tot geen ervaring had, Harry wilde mij hebben. ‘Ik sleep je er wel doorheen, we gaan gewoon beginnen,’ zei hij.

Nooit meer vrij
Daar stond ik dan op de bok. Met knikkende knieën. ’t Was begin september, de eerste repetitie na de zomervakantie. Dat was gewoon eng. Heel anders dan in De Hoek, daar was ik met iedereen vertrouwd. Maar op de een of ander manier is het toch gaan lopen. Gelukkig maar. Ik heb jarenlang fantastisch samengewerkt met Harry de Jong, een heel bijzondere man. ‘Veronique’, zei hij op een keer, ‘iedere repetitie is een geschenk.’ Dat vond ik zo’n mooie uitspraak, dat is mijn lijfspreuk geworden. Toen ik mijn vader vertelde dat ik nu een “echt” koor ging dirigeren zei hij: ‘Veronique, ik vind het fantastisch wat je gaat doen, maar je bent vanaf heden nooit meer vrij.’ En hij kon het weten wat hij is in Kwintsheul ondermeer 25 jaar organist geweest bij onder andere het dameskoor.

Vergoeding
Naast Manna ben ik nog een tijd doorgegaan met het dirigeren van het kerkkoor in Hoek van Holland en ik heb daarnaast nog gezongen bij Concordia in ’s-Gravenzande. Ik heb verder nog koren onder mijn hoede gehad in Den Haag ’s-Gravenzande en ook nog in De Lier. Daar was ik dirigent van een kinderkoor, ook heel leuk en het kost veel minder energie en voorbereiding. Uiteindelijk moest ik prioriteiten stellen, het was niet meer te behappen. Naast Manna ben ik vanaf 2002 alleen nog dirigent van het rouw- en trouwkoor van de parochie Honselersdijk en doe ik ook nog twee kinderkoren.
Toen mijn kinderen groter werden, wilde ik eigenlijk weer aan het werk in het onderwijs. Tot die tijd, al zo’n zeven jaar, werkte ik pro deo bij Manna. Er is toen heel diep nagedacht en lang vergaderd en uiteindelijk kwam er een bescheiden vergoeding uit de bus. Als dat niet zo zou zijn geweest, was ik nooit vijfentwintig jaar bij Manna gebleven, maar was ik toen weer teruggekeerd naar het onderwijs.

Best bezocht
Als dirigent heb je een spilfunctie bij een koor. Jij zet de lijnen uit. Je bent de eindverantwoordelijke. Jij neemt de beslissingen, meer nog dan het bestuur. Het organiseren van de muziek voor een viering is ontzettend veel werk. Leuk om te doen, mensen hebben er geen weet van hoeveel tijd daar in gaat zitten. Maar je doet het natuurlijk nooit helemaal alleen. Zo hebben we bij Manna twee tekstgroepen die liederen uitzoeken die op het repertoire komen, ik heb daarbij dan wel het laatste woord. Hun keuze moet wel haalbaar zijn qua repetitietijd en moeilijkheidsgraad. Daarnaast moeten de liederen ook passen in de viering. Ons repertoire kent wel tweehonderd liederen. Manna kent een heel gevarieerd repertoire: klassieke kerkliederen, liederen van Anton Oomen, Engelse liederen en popliederen. Manna is ooit begonnen als jongerenkoor dat geheel volgens de geest van die tijd liederen zong over vrede, over elkaar stimuleren in het goede en hoewel we al lang geen jongerenkoor meer zijn maar een middenkoor, hebben we dat er tot op de dag van vandaag wel in gehouden.
Of er een wezenlijk verschil is tussen vroeger en nu? Niet echt. Wij mogen ons verheugen dat de kerk bij de viering waar wij medewerking aan verlenen nog goed vol zit. Het zijn de best bezochte vieringen van de Adrianusparochie. Maar toch zie je ook bij ons de laatste twee jaar een kentering en wordt het langzaam aan wat minder. Mensen hebben het ook zo druk tegenwoordig, ik wil het niet goedpraten hoor, maar kan wel begrijpen dat ze zich dan op zondagmorgen met andere dingen bezighouden dan met kerkgang.’

En nu?
Is Veronique Becqué niet bang voor het beruchte “zwarte gat” nu ze besloten heeft te stoppen met dirigeren bij Manna? Ze aarzelt. ‘De redenen waarom ik stop zijn puur persoonlijk. Kijk, ook ik word ouder, fysiek is het nog wel op te brengen, geestelijk ook, maar mijn stelling is dat je er voor de volle honderd procent achter moet staan. Als dat niet meer zo is, moet je het niet doen, want dan doe je het koor tekort. Ik moest me de laatste tijd regelmatig oppeppen, en dat verdient het koor niet. Toen bedacht ik dat vijfentwintig jaar toch ook wel een mooi moment is om te stoppen. Is voor het koor misschien ook wel eens goed. Ik ben zo vergroeid met de leden dat het moeilijk is grote veranderingen door te voeren. Van een nieuw gezicht wordt dat toch eerder geaccepteerd. Ik ga het zeker missen, zeker weten. Manna is een deel van mijn leven geweest. Ik heb het er fijn gehad. Gek idee eigenlijk dat het na aanstaande zondag over is…’ (CW)


Over Manna
‘Gemengd zangkoor Manna is onderdeel van de Rooms Katholieke parochie die haar diensten houdt in de Sint Adrianuskerk in Naaldwijk.’ Aan het woord is Hans Meijer, sinds vier jaar voorzitter van het koor. ‘Wij verzorgen elke eerste zondag van de maand een viering in de kerk aan de Molenstraat. Daarnaast is Manna ook actief op hoogtijdagen als Kerstmis, Pasen en bij de schoolverlatingsdienst.’ De gemiddelde leeftijd van het ca. 40 leden (waaronder zeven mannen) tellende koor ligt volgens voorzitter Meier ergens rond de veertig. ‘Ons oudste lid, Roelie van der Ende, is er al bij sinds de oprichting 38 jaar geleden. En ze bezoekt nog steeds trouw iedere repetitie. Het jongste lid is eind twintig. Manna vormt een hecht gezelschap. Het zingen staat natuurlijk centraal, maar men kijkt ook naar elkaar om. Als er iemand ziek is, wordt er meteen een kaart geregeld om diegene beterschap toe te wensen en na afloop van de repetities gaat lang niet iedereen meteen huiswaarts. Dan halen we vaak nog met een grote groep een afzakkertje in “De Slimmerick” of café “Ouwe Droog”.’

Nieuwe leden welkom
Nieuwe zangers en zangeressen zijn van harte welkom bij Manna en worden van harte uitgenodigd eens op een repetitie te komen kijken. Het koor repeteert iedere dinsdag, aanvang 20.00 uur in “De nieuwe harmonie”, Havenstraat 32 in Naaldwijk. Ook muzikanten zijn van harte welkom. Het koor heeft momenteel een combo bestaande uit een pianist, gitarist en jambe-bespeler. Voor meer informatie, neemt u contact op met voorzitter Hans Meijer, e-mail
elha@kabelfoon.net of telefoonnummer 06-57317515
(Cent Wageveld)
© Tekstbureau Westland