Tante

Mijn telefoon ging tijdens het shoppen. Zoals bijna altijd was ik weer te laat met opnemen. Op de voice mail: Tante. Onduidelijk verhaal. Ik begreep dat ze “mijn stukkie” had gelezen en of we nog eens langskwamen. Toen ik het berichtje nog eens wilde beluisteren, was het van mijn mobieltje verdwenen. Vreemd hoor.

Nu hadden we haar al een paar keer bezocht, maar iedere keer geen gehoor. Tante is ondanks haar hoge leeftijd nogal uithuizig. Toch maar weer een poging gewaagd en deze keer was het wel raak. Ze stond ons al in de deuropening op te wachten.

‘O wat leuk zeg, daar zijn jullie dan. Moet je koffie? Ja ik dacht nog: ‘Wie staan daar nou weer aan de centale voordeur?’ Kan ik zien met deze camerahuistelefoon, heb je wel nodig tegenwoordig, er lopen wat duistere types rond hoor, die het op oude mensen hebben voorzien. Goh leuk zeg, kon je je auto nog een beetje kwijt, koffie was het toch? Leuk hoor. Ja, morgen word ik negentig, wat een leeftijd niet? En het is allemaal zo snel gegaan, maar ik ben gelukkig nog gezond hoor, ik heb alleen last van eczeem, hierzo tussen mijn vingers en op mijn hoofd. Tsja familiekwaaltje, net als astma. Heb ik ook regelmatig last van, leuk hoor dat jullie er zijn, koffie was het toch? Zal meteen een bakkie gaan zetten.  Nee, ik heb geen puffer tegen die astma, want daar zit weer een stofje in waar ik niet tegen kan. Zat ook in bloeddrukpilletjes en toen zei de dokter:  ‘Dan doen we maar helemaal geen pilletjes meer.’ Ja, lopen gaat wat moeizamer, maar ik mag niet klagen hoor, verders is alles nog goed. Mijn gehoor is nog prima, mijn verstand. Nou zeg, sta ik maar te kletsen, zal nou eerst maar eens een koppie koffie gaan zetten, haha, ja ik zet nog gewoon ouderwets koffie in een potje, niet met zo’n modern ding met van die padjes, maar dat vinden jullie toch niet erg zeker. ’t Is me niet allemaal komen aanwaaien hoor, we hebben het erg arm gehad vroeger, maar ja wat willie. Ome Jan was gelegerd in Naaldwijk en toen kregen we verkering. Hij verdiende niet veel en toen we gingen trouwen, zijn we bij zijn moeder gaan inwonen. Ik trouwde in een geleende jurk van een vriendin uit ’s-Gravenzande en hij had een zakkenpak aan. God, wat een arremoe allemaal, maar je hoort mij niet klagen hoor. We hebben ons ondanks alles toch staande weten te houden en zijn er bovenop gekomen. Ik voel me de koning te rijk hier in mijn aanleunflatje. Ik ben in mijn leven een keer of negen verhuisd en vind het wel goed zo. Kijk eens, hier is de koffie. Wil je er een koekie bij? Hierzo deze moet je nemen, die is lekker. Ja, mijn zoon Piet en zijn vrouw hebben alvast boodschappen voor me gedaan. Voor mijn verjaardag, niet dat het druk wordt, de kinderen komen  morgen, de kleinkinderen overmorgen.  Ik kan niet veel drukte meer hebben.  Ja, ik ben zelf nogal druk hihihi!  Lekker koekie niet? Komen van de supermarkt hieronder, handig hoor zo’n klein winkelcentrum vlak in de buurt, al kom ik er steeds minder, want lopen wordt steeds lastiger ja. Goh, ik vind het zo leuk dat jullie er zijn zeg, ja, ik kreeg jouw stukkie onder ogen, bracht Piet mee, die zag het in de krant staan. Die woont in Wateringseveld en daar wordt die krant ook bezorgd. Zegt ie: ‘Moet je nou eens lezen, is van Joke.’ Leuk hoor, dat ken jij wel, van die stukkies schrijven. Nog een koekie? Zal ik nog een bakkie inschenken?  Da’s wel weer makkelijk met zo’n ouderwetse koffiepot natuurlijk, dat je altijd alvast een extra bakkie koffie klaar hebt staan als je daar trek in hebt. Ja, je stukkie is nou bij mijn dochter Petra. Die heb ik het meegegeven. Fijn hoor, komt iedere week bij me schoonmaken. Is wel anderhalf uur rijden, zeker met die slechte pad van de laatste maanden. Dan zeg ik:  ‘Meid, als je het niet meer ziet zitten, zal ik daar niks over zeggen hoor, dan regel ik wel wat anders.’ Maar dan zegt ze: ‘Moe ik doe het met plezier.’ Ach ja, zo zie ik haar gelukkig nog regelmatig en dat geldt ook voor de anderen. Piet is met prepensioen, die had geluk dat ie er nog uitkon Mijn andere zoon werkt nog, maar die is het best wel zat. Hij werkt al vijftig jaar onafgebroken. Komt iedere week een keer bij me eten als ie uit zijn werk komt. Hij werkt in Capelle en dan doet ie er soms wel twee uur over met het openbaar vervoer naar hier, ’t is toch wat. Zo, hier is nog een bakkie , neem er nog een lekker koekie bij, kan jij wel hebben, je bent niks te dik. Goh leuk hoor, dat jullie er zijn. Ja ik ken het Westland niet meer terug, zo ben ik al jaren niet meer in Naaldwijk geweest. Er is in de loop van de jaren zoveel veranderd. O, staan er achter jullie huis ook al huizen, ja die tuin was vroeger van een Vijverberg of van een Groenewegen. Maar ja dat waren katholieken, daar trokken wij niet zoveel mee op. Dat had je zo vroeger hè. Lust je nog wat anders, een glaasje limonade of heb je liever een wijntje?  Dan moet je dat zelf maar effies pakken. Azzie er dan eentje neemt, dan lust ik er ook wel eentje, maar in een klein glaasje hoor, anders zit ik strakkies in mijn stoel te slapen hihi! Mooie stoel nietwaar? Heb ik van de kinderen gehad voor mijn verjaardag, Tsja wat moet een oud mens vragen voor haar verjaardag. Ik heb weet ik hoeveel spullen naar de kringloopwinkel gedaan, maar mijn ouwe stoel was versleten, dus ik vond het wel een goed idee en hij zit heerlijk. Hebben ze nog met korting gekocht ook. Ik heb hier een prachtig uitzicht. Daar is het station van Randstadrail, tot kort geleden reisde ik veel met die tram. Samen met een vriendin. We kwamen overal, tot in Kijkduin. Maar ja, die vriendin is veertien dagen geleden ineens overleden. En vindt dan maar weer een nieuwe vriendin waarmee je van die toggies kan ondernemen. Je wordt toch ook steeds minder mobiel. Hier pak nou nog een koekie. Gaan jullie nog op vakantie? O, da’s een mooie reis zeg. De man van een ouwe vriendin van me is daar nu ook naar toe, dat is hoe heet zo iemand ook al weer... een wolkenkrabber, nee een globetrotter, een wereldreiziger. Die reist ieder jaar in zijn eentje met een fiets en een tentje door een land. Verleden jaar is ie drie maanden naar IJsland geweest, maar dat vond ie toch wel een beetje een kouwe bedoening, daarom is ie dit keer drie maanden naar een warmer land. Zijn vrouw vindt het best zo, ze zijn al 45 jaar getrouwd, vroeger werkte hij bij een keukenboer. Verkocht ie nieuwe keukens aan jan en alleman, maar zijn vrouw heeft nooit een nieuwe keuken gekregen hihi. Nou neem je nog een koekie mee voor onderweg? Leuk dat ik jullie gesproken heb, weten we weer wat van mekaar. Kijk ie uit onderweg? Het is ook zo druk met verkeer tegenwoordig, nou dáág, kom gauw maar weer eens langs…’

Doen we tante. Met alle liefde. Daar is geen discussie over mogelijk…