Varend Corso After Party

Ook dit jaar heb ik weer volop genoten van het Varend Corso. U ook? Lekker zittend aan de waterkant, manlief aan mijn zij, drankje erbij, hapje erbij. Gezellig meeklappen met de muziekboten en genieten, genieten en nog eens genieten van al die pracht en praal. “Durf(t) te dromen” luidde het thema dit jaar. Wie heeft ze niet, dromen van datgene wat je het liefste zou willen in je leven. Dat is voor iedereen weer iets anders, bleek maar weer eens uit het corso. Terwijl kinderen dromen van nieuw speelgoed, dromen ouderen van heel andere dingen. Van dromen over een mooie japon tot en met in bad gaan met pornoactrice Kim Holland. Die laatste kwam gezellig even langs bij de opening om “haar” boot te bekijken en zichzelf te laten bekijken. De Monsterse buurtvereniging Poeldijkseweg die dit onderwerp had bedacht, heeft de grootste lol gehad bij het beramen van hun plannetjes. De meningen over het bezoek van Kim waren overigens enigszins verdeeld. Het is juist dan geweldig leuk om de reacties van het publiek te beluisteren. ‘Ze rollen er zowat uit!’ siste een vrouw naast mij met een afkeurende blik op de boezempartij van Kim. Die stevige boezem bleef echter keurig netjes in haar blauwe jurkje zitten. Geen Janet Jackson-achtige blote-borst-taferelen dus in de feesttent van het Varend Corso. ‘Nou, daar wil ik wel eens een beschuitje mee eten,’ fluisterde een man voor mij. ‘t Kost wat, maar dan hebbie ook wat’, zei een andere man grinnikend, ‘in ieder geval houvast.’ En hij wiep haar steels een kushandje toe. Of het door de warmte kwam, weet ik niet, maar zijn wangen kleurden flink en het zweet parelde op zijn voorhoofd, toen Kim hem een schalks knipoogje terug gaf. Meteen daarna kreeg hij een por in zijn zij van wat kennelijk zijn echtgenote was. ‘Gedraag je Gerard, allemaal siliconen’. ‘Hilarisch,’ dacht ik bij mezelf. Wat mensen ook van haar mogen denken, ze is beroemd en - met alle respect - een vakvrouw. Misschien heeft zij haar dromen wel waargemaakt.

Varend Corso “Openares” (citaat voorzitter Kees Mostert) Marja van Bijsterveldt had zich iets warmer aangekleed dan Kim. Ik begrijp dat ze gekleed voor de dag wil komen bij de opening van het corso, maar toen ik haar zag staan in een lange broek, shirt en colbert met lange mouwen bij een temperatuur van 35+ graden Celcius in de broeierige evenemententent, kreeg ik een beetje medelijden met haar. Van mij had dat wel iets luchtiger gemogen. Maar ja, ook zij was in functie en dan past een mens zich aan. Als directeur van het Ronald McDonaldfonds en voormalig minister voerde ze enthousiast het woord. ‘Zou zij ook haar dromen waargemaakt hebben?’ vroeg ik me af.

Om daar even op terug te komen: zo’n thema zet mij altijd weer aan het denken. ‘Heb ík mijn dromen waargemaakt? Wat zou ik nu het liefste willen?’ Ik weet niet of u tijdens zo’n mooi zonnig weekend daar ook wel eens over nadenkt, maar ik wel. Ik herinner me dat ik die vraag als klein meisje al eens stelde aan mijn grootmoeder: ‘Oma, wat zou u nou het liefste willen.’ ‘Niets,’ antwoordde ze. ‘Ik ben gezond en dan ben je een rijk mens. Meer hoef ik niet.’ Nuchter en voor een klein meisje best wel een teleurstellend antwoord, want wees eerlijk, een klein kind begrijpt nog geen snars van zo’n antwoord. Ik had zelf wel een sprookjesprinses willen zijn, dus het had mij beter uitgekomen als oma dan de koningin was. Nu kijk ik daar anders tegenaan. Ze had gelijk; gezondheid is een groot goed, dat voor sommigen een droom lijkt, terwijl het door anderen als vanzelfsprekend wordt aangenomen. Goed om daar eens over na te denken. Maar waar droom ik nu eigenlijk van? Wat ging er door me heen daar aan die waterkant? Helaas moet ik u teleurstellen als u een hoogdravend antwoord van mij verwacht. Want ik vrees dat ik hetzelfde ga zeggen als mijn grootmoeder toentertijd: ‘Niets, ik ben gezond en dan ben je een rijk mens.’

Na het Varend Corso te hebben bewonderd, gingen we weer naar huis. Er moesten boodschappen gedaan worden en de temperatuur was behoorlijk hoog. Mooi weertje om te barbecueën. Dat doen wij niet vaak, maar deze dag leende zich er uitstekend voor. Toen ik ’s avonds met mijn gezin in de tuin zat te eten, dacht ik opnieuw aan het corso en aan het thema “Durf(t) te dromen”. We bespraken wat we nu het leukste vonden en probeerden elkaar te overtuigen van “de mooiste boot”. Dat viel nog niet mee, want er waren veel toppers bij dit jaar. We schonken een glaasje wijn in en genoten van ons eten, het mooie weer en elkaars gezelschap als in een Varend Corso After Party. ‘Dit is het,’ dacht ik ineens. ‘Dit gevoel is als een droom. We zijn gezond, we kunnen zorgeloos genieten langs de Westlandse wateren, we eten en drinken wat in een gezellige sfeer. Meer hoef ik niet, dit is waar ik van droom.’ Hoe de toekomst verloopt, weet niemand. Maar op zo’n moment besef ik dat mijn droom al is uitgekomen…