Westland op z'n breedst - Duurzaamheid

Zoals u heeft gezien is Groot Westland de laatste tijd veranderd. Er is een nieuwe vormgeving, we zijn wat dikker geworden en ook is onze website www.groot-westland.nl al een paar weken online. Inhoudelijk ziet u een aantal nieuwe terugkerende rubrieken, zoals ‘Op de pijp met…’, de column van ‘Peet Kruit’ en nu ook ‘Westland op z’n breedst’. Aan mij, Joke Wageveld, de eer om ‘Westland op z’n breedst’ met regelmaat te publiceren. Omdat we genoeg kunnen bedenken waarin het Westland op z’n smalst naar voren komt, vonden we dat er maar eens wat meer positief nieuws moest komen. Vandaar dat ‘op z’n breedst’. Tenslotte zijn Westlanders niet voor een kleintje vervaard. We weten overal onze schouders onder te steken, werken hard en deinzen er niet voor terug om onze energie ook vol enthousiasme in vrijwilligerswerk te steken. U zal dan ook voornamelijk onderwerpen lezen in deze rubriek/column die betrekking hebben op het Westland in de breedste zin van het woord. Een enorme diversiteit zal hier de revue passeren. Columns, vrijwilligerswerk, verenigingsleven, tuinbouw, kunst noem maar op. Om te beginnen een onderwerp dat te maken heeft met tuinbouw, onze grootste pijler in het Westland. Wat mij deze week heeft verrast, is het mini-congres bij Tomatoworld in Honselersdijk. In dit geweldig mooie gebouw presenteerden twee studenten van het HAS Den Bosch hun afstudeerscriptie. De scriptie droeg de titel ‘Duurzaamheid door de ogen van de consument’ en was gericht op de glastuinbouw. Maikel Hendrickx en Frederique Sonneveld verrichtten een grootschalig onderzoek binnen Nederland naar de verduurzaming in de glastuinbouw door de ogen van de consument. Nu zou je toch denken dat de consument wel weet waar ‘duurzaamheid’ over gaat. Maar nee – en dat was de eerste verrassing - de consument blijkt daar niet goed van op de hoogte te zijn. Duurzaamheid heeft te maken met eerlijke handel, mensenrechten, milieuvriendelijkheid, hernieuwbare energie, dierenrechten en kringloop. De Nederlandse consument verwart duurzaamheid echter met ‘biologisch’. En dat heeft nu juist weer te maken met teelten waar geen of zo min mogelijk chemische middelen aan te pas komen. Als een product biologisch is geteeld, kan het een certificering op de verpakking krijgen. Een dergelijke certificering is er niet voor een duurzame teelt. En dat was voor mij verrassing nummer twee. Ik moet toegeven dat ik er zelf niet vaak bij stilsta en voor het gemak de termen ‘duurzaamheid’ en ‘biologisch’ ook nog wel eens door elkaar haal, als ik mijn tomaten koop. Als u nu denkt dat dit de enige verrassingen waren die uit het onderzoek kwamen, dan vergist u zich. De studenten onderzochten namelijk ook wat de consument nu eigenlijk wilde. Daarnaast keken ze of de Westlandse tuinders hun teelten richten op de wens van de consument. Tenslotte worden daar de producten aan verkocht. En daar kwam verrassing nummer drie: de consument vindt duurzaam geteelde producten veel minder belangrijk dan de smaak, gezondheid, kwaliteit en de prijs. Doen tuinders, adviesbureaus of belangenverenigingen hier onderzoek naar? Verrassing nummer vier: nee! Is er dan geen communicatie van de klant richting tuinders en vice versa? Jawel, die is er wel, maar die loopt tegen een muur aan bij de handelshuizen. Tuinders communiceren met de handelshuizen en klanten doen dat ook, maar de handelshuizen doen hier niets mee. Communicatie is hier eenrichtingsverkeer dat stuit op de muur van de handelshuizen. Zo stapelden de verrassingen zich op tijdens de presentatie van Maikel en Frederique. Het feit dat die communicatie er heel vroeger wel was, toen mensen nog rechtstreeks bij de teler kochten, geeft te denken. Nu doet zich natuurlijk de vraag voor of het wel nuttig is als tuinders verder ontwikkelen in duurzame teelten. Volgens Maikel en Frederique heeft dat wel nut. Maar dan als bijzaak. Hoofdzaak is de klant te overtuigen van de goede smaak van producten, de gezondheid, kwaliteit en dat allemaal tegen een redelijke prijs. Tuinders hebben aldoor op kosten beknibbeld, maar de klant blijkt best bereid te zijn iets meer te betalen, zolang ie maar overtuigd is van een goed, gezond en smaakvol product. Verrassing nummer vijf. Een bijkomend interessant gegeven is, dat ‘local for local’ handel het goed doet. U ziet vast wel de producten uit onze eigen streek in de supermarkt liggen. Klanten zijn hier blij mee en heel vaak bereid daar iets van te kopen. Zo ondersteunen ze de economie van hun eigen streek en ze voelen zich daar prettig bij. Kasboontjes, kasbloemkolen, tomaten, paprika’s, komkommers, radijsjes, zomaar een greep uit een keur van streekproducten die we in de supermarkt kunnen aanschaffen. Gezond? Ja, daar zijn wij Westlanders wel van overtuigd. De wilde paniek van consumenten rondom Ehec heeft Westlanders die hun gezonde verstand gebruiken niet echt geraakt. Helaas is door slechte voorlichting in het buitenland een ramp ontstaan voor onze tuinders waar zij nog niet bovenop zijn. Het onderzoek van Maikel en Frederique richtte zich echter slechts op Nederland. Begrijpelijk, want het zou anders een té groot onderzoeksgebied worden om in één afstudeerproject te benaderen. Hier ligt dus nog een schone taak voor de diverse tuinbouworganisaties. Ik ben erg benieuwd wie deze uitdaging met gezwinde spoed gaat oppakken. © Tekstbureau Westland