Gemeentehuis, aflevering 1312

In 2004 schreef ik een klein berichtje in het toenmalige Groot Naaldwijk over de fusie tussen de elf Westlandse kernen. Uit een referendum bleek dat de meeste Westlanders hier positief tegenover stonden en in 2004 was de boel samengevoegd. Als we echter toen hadden geweten, wat we nu weten, dan vraag ik me af of we nog steeds zo nodig wilden fuseren. Ik zal één zinnetje citeren uit dat kleine artikeltje: ‘Een nieuw gemeentehuis zal er nu wel snel komen. Immers iedere zichzelf respecterende bestuurder is voorstander van een mooi kantoor.’ Dit schreef ik in de wetenschap dat de 5 gebouwen die door de diverse ambtenaren betrokken werden zo hun nadelen hadden. En ik kon het weten, want in die tijd mocht ik mij ook tot dat gilde rekenen, een kleine “jeugd”zonde zullen we maar zeggen, met alle respect voor mijn oud-collega’s. Neem nu eens het gemeentehuis in De Lier. De buitenkant ziet er aardig uit, maar de binnenkant heeft de uitstraling van een kale schuur. De ambtenaren zaten er in kantoren met muren van gemetselde bakstenen. Wie meende de blik op wat natuurschoon naar buiten te kunnen werpen had pech als ie aan de achterkant van het gebouw zat, want daar keek men uit op een parkeerplaats. Bij de toiletten hing aldoor een doordringende rioolgeur die na diverse reparaties steeds weer terugkeerde. Een mens wordt daar niet vrolijker van.

Een ander gemeentehuis waar je niet vrolijk van wordt is dat van Monster. Een gebouw zó somber en donker, dat een gezond mens er acuut depressief van dreigt te raken. Wie daar een volledige werkweek moet doorbrengen, kan maar beter alvast een recept met Prozac vragen bij de huisarts. Gelukkig biedt het gemeentehuis van ’s-Gravenzande meer licht. Zelfs zoveel, dat men het in de volksmond ‘het aquarium’ noemt, vanwege de grote hoeveelheid ramen. Heel fijn dat voorbij wandelend publiek zo kan checken of al die ambtenaren achter de ramen wel een beetje doorwerken, maar als ambtenaar voel je je toch niet happy als je de hele dag te kijk zit. Overigens geldt dat voor de meeste mensen. Wie zich afvraagt waarom de vrouwelijke ambtenaren, gevestigd vanaf de eerste verdieping in ’s-Gravenzande, nooit een rok dragen, moet de betekenis van het antwoord niet in religieuze overwegingen zoeken, als ik vermeld dat er tot in het kruis gekeken kan worden door voorbijgangers. Voordeel van al dat glas is echter dat er ’s winters nog een lekker winterzonnetje opgevangen kan worden om het gebouw te verwarmen, want van de verwarmingsketel moest men het daar niet hebben. Die weigerde met regelmaat dienst. Ik heb geen idee of daar inmiddels in is geïnvesteerd, maar het heeft wel lang geduurd dat men als in Dickens-achtige winterverhalen vernikkeld achter het bureau zat te rillen van de kou. Nee, dan kon je maar beter in Wateringen zitten… Een gebouw met een vloerbedekking in de kantoren waar men toentertijd soep van kon koken, maar de entree ziet er gelikt uit met die glanzende tegelvloer. En de verwarming deed het tenminste. Weliswaar een gebouw met de uitstraling van een gladde ijsbaan, maar warm qua temperatuur en met een mooi uitzicht op een authentieke molen. In Naaldwijk is een deel van het ambtenarenkorps nog steeds in portocabins gevestigd. Het Historisch Archief groeit angstwekkend uit zijn jasje. De indeling van het gemeentehuis aldaar lijkt op een waar doolhof. Het verhaal gaat dat daar drie jaar na de fusie nog een dolende ambtenaar met aktetas verdwaasd door de gangen liep te zoeken naar zijn nieuwe werkplek.

Wat nu de oorzaak is van het gekonkel van de dames en heren politici over een nieuw gemeentehuis, weet ik niet. Er wordt momenteel zoveel over geschreven dat het niet meer is bij te houden. Maar het is momenteel wel het gesprek van de dag. Waar ik ook kom, komt de houding van onze bestuurders ter sprake. De meningen die ik van burgers opvang zijn ongezouten: ‘schandalig, geldverspillers, hilarisch, soapstory, machtswellustelingen’. Ik verzin het niet, dit is wat ik de afgelopen week heb gehoord.

Hoe ver moet men gaan, wil men zelfs de burgemeester tot wanhoop brengen? Het is de raad van de gemeente Westland gelukt. Hoe ver moet men gaan om iedere week de kranten weer vol te krijgen met slechts één onderwerp. Vraag het de gemeenteraad van Westland. Hoe ver moet men gaan dat ik hier niet eens durf te vermelden wat alle ontwerpen, adviesbureaus en vooronderzoeken hebben gekost, uit angst dat ik een nulletje in het bedrag over het hoofd zie… Zo kan ik nog wel even doorgaan. En nog steeds is er geen eerste steen gelegd voor dat mooie gebouw dat ik in 2004 voor mijn geestesoog zag verschijnen.

Een paar zaken staan vast. Ten eerste is het met de huisvesting van onze ambtenaren bedroevend gesteld. Je zal maar de hele week moeten doorbrengen in stoffige gebouwen waar ieder moment weer iets stuk kan gaan. Ten tweede wil de burger niet op reis naar een andere plaats om iets te kunnen regelen via de gemeente (en burgers die geen computer kunnen of willen gebruiken, hebben niets aan uw website). Ten derde wil de middenstand hun klantjes in de omgeving niet kwijt. Ten vierde zit de bouw dringend op werk te wachten. Ten vijfde hebben we hier de kennis om duurzaam te bouwen (verwarming door kassen, zonnepanelen) en een mooi voorbeeld te geven aan de rest van Nederland.

Kom op gemeenteraad, zo kan het niet langer! Om aan alle chaos een einde te maken, volgt hier een gratis (!) advies. Houd opnieuw een referendum. Ditmaal over de ontvlechting van de gemeente Westland. Ik geef u op een briefje dat u daarna kunt starten met het bouwen van 5 mooie nieuwe gemeentehuizen in het centrum van de huidige 5 kernen. Dan blijven we naar buiten toe nog steeds één gemeente, net zoals een land met deelstaten dat alle “kernen” zelfstandig laat functioneren. Ambtenaren en burgers zullen u dankbaar zijn. En de lezers en ik ook, want tekstruimte in de krant kost ook geld. Het onderwerp ‘gemeentehuis’ is nu wel voldoende uitgekauwd… (Joke Wageveld) 2012 © Tekstbureau Westland