Nederland bestaat niet

Wie een tijdje buiten Europa is geweest, zal precies begrijpen wat de titel wil zeggen. Nederland bestaat niet! Journaals op televisies, krantenberichten, nieuwsberichten op de radio… er is er geen één die iets over Nederland heeft te melden. Zelf heb ik altijd het idee dat Nederland wereldwijd  heel wat heeft in te brengen en dat we ons zo’n beetje in het centrum van het universum bevinden. Echter hoe meer men richting evenaar reist, hoe meer het duidelijk wordt dat hier niets van klopt. Als je Amerikanen tegenkomt, moet je niet gek opkijken als ze denken dat Nederland de hoofdstad is van Denemarken. In grote delen van India is het zelfs voor de bevolking al moeilijk om te weten wat Europa is, stomweg doordat het ontbreekt aan onderwijs. In Australië weet men wel waar Nederland ligt, vanwege het feit dat men allemaal wel iemand kent die een Nederlander in de voorouders heeft. Maar als je naar hun nieuwsberichten kijkt, dan komt Nederland daar niet in voor. Wie ooit een vliegtuiglanding boven een miljoenenstad heeft gemaakt, zal waarschijnlijk hetzelfde gevoel hebben gehad als ik: Nederland is slechts een stofje op de kaart van onze wereldbol.

 

Tijdens onze vakantie in Indonesië werd het maar weer eens al te duidelijk. Let wel, Indonesiërs weten heel goed waar Nederland ligt. De meesten zijn beter op de hoogte van hun en ons koloniaal verleden dan wij. De jaartallen springen je om de oren als het over hun vaderlandse geschiedenis gaat en veel mensen spreken daar nog een mondje Nederlands of studeren onze taal. Ook Van Persië kennen ze. Voetbal is een bindende factor, want Nederlandse voetballers weet men overal op te sommen. Toch bestaat ook Nederland niet in Indonesië. Geen televisie, geen krant die over ons rept. Nederland is niet belangrijk; bij ons gebeurt er niets. Gelukkig had ik een smartphone bij me die iedere dag de hoogtepunten van het NOS journaal naar me stuurde. Anders zou ik toch bijna gaan denken dat ons kikkerlandje tijdens onze vakantie weggespoeld zou zijn door de Noordzee. Nee, iedere dag opende ik met belangstelling het NOS nieuws om mezelf op de hoogte te stellen van het wel en wee in mijn geboorteland.

 

Dat bericht startte uiteraard dagelijks met het meest belangrijke nieuws van die dag. Ten tijde dat ik in Indonesië was, stond de kroning van toenmalig prins Willem-Alexander op stapel. Nu zou u denken dat men over de crisis wel nieuws had te brengen. Of belangwekkende politieke verwikkelingen. Maar nee, wat had de NOS ons als voorpaginanieuws te melden? De verwikkelingen rondom het Koningslied… Iedere dag weer, drie weken lang. Gelukkig was Nederland niet weggespoeld. De crisis niet langer aan de orde. Werkeloosheid opgelost. Bedrijven florereerden kennelijk. Van onze pensioenen bleef men af. Met de zorg ging het uitstekend. Op politiek gebied geen nieuws te melden. (Dat laatste kan wel zo ongeveer kloppen, hahaha!) Het belangrijkste nieuws was de toon van het Koningslied die al of niet beledigend zou zijn. Als ik niet beter zou weten, dan leek Nederland niet te bestaan. Het geneuzel om het Koningslied paste meer in een sprookje, dan in een levensecht koninkrijk.

 

Toch ben ik blij dat ik Nederlander ben. Ook al betekenen we vrijwel niets op de wereldkaart en weet ik met mijn nuchtere Hollandse kop dat er wel degelijk iets gebeurt in Nederland. De vermissing van twee jongetjes zal geen wereldnieuws zijn. Maar de bereidheid van Facebookers en Twitteraars om mee te helpen met het verspreiden van opsporingsberichten verdient naar mijn mening een medaille. De kordate houding van mensen die spontaan mee gaan zoeken, is onbetaalbaar prijzenswaardig. De bereidheid van de politie om dit te begeleiden is ook het vermelden waard. Een afwijzing zou hier beslist niet op z’n plaats zijn geweest. Nee, laat mij maar in Nederland wonen. Dat piepkleine landje dat zich soms op een ongelukkige wijze naar buiten toe presenteert, maar waar mensen nog wel gevoel in hun donder hebben. Voor mij tellen dit soort grootse daden mee, ook al hoort men daar in het buitenland weinig tot niets van. Dan maar wat minder bekendheid voor dit stofje op aarde. Toen ik dit schreef, was het zondag 12 mei 2013. Moederdag. Ik hoopte van harte dat de afloop van de zoektocht positief zou zijn. Helaas tevergeefs…