Integriteit en meditatie

De boeiendste uitspraak die ik de afgelopen week hoorde, luidt als volgt: ‘In Nederland zijn we de afgelopen tijd zó integer over van alles en nog wat, we kunnen maar beter weer met z’n allen naar de kerk gaan’. Zijn we echt weer aan het verworden tot een land van dominees en pastoors? Je zou het haast gaan denken... Dit alles natuurlijk naar aanleiding van de vermeende discriminatie die wij Nederlanders plegen door ieder jaar Zwarte Piet ten tonele te voeren, stelletje koloniale overheersers die we zijn, en de vermeende stigmatiserende uitspraak ‘nummer 39 met lijst’ van Gordon tegen een zanger van Chinese afkomst. Ik schrijf bewust het woordje ‘vermeend’, want ik wil er geen mening over hebben. Over het waarom, zal ik verderop in deze column terugkomen. Eerst wil ik u een volkomen fictief sprookje vertellen. In Sprookjesland, een wonderschoon gebied vol innovatieve techniek waarmee sappige producten worden opgekweekt, speelt momenteel een integriteitkwestie. Prof. Mr. B.R.D. Boom, hoogleraar bestuursrecht, is namens de politieke sprookjespartij Slim Oostland HENKIE2.1 gevraagd onderzoek te verrichten naar de integriteit van burgemeester Jan van der Boom en de wethouders Tinus Druiventuin en Abed el Abad. De wethouders zouden familieleden bevoordeeld hebben en de burgemeester zou de sprookjesraad niet volledig hebben geïnformeerd. Owuhowuh... jazeker, zie ik daar al een eerste voorzichtige domineesvinger die wordt opgestoken? Zo hard als ze werken in Sprookjesland zo snel word je er als wethouder of burgervader aan de schandpaal genageld. Ik wil er zelf eigenlijk geen mening over hebben, zoals ik al eerder vermeldde. Het heeft misschien wel te maken met een nieuw soort angst die we elkaar aan het aanpraten zijn. Niet in het minst wil ik me echter van een mening onthouden, omdat ik mij na een cursus ‘Leer (mindfull) mediteren in één dag’ daarin aan het oefenen ben. Nee, niks zweverigs. Ik blijf met beide benen op de grond. Als u dezer dagen al wat boven op de daken ziet, is het vast een Spaanse bisschop in gezelschap van een paard en wat flex medewerkers. Heus, ik zweef uw dakje niet voorbij, en ook bevind ik me niet met mijn kop in de wolken of vlieg ik naar de regenboog. Er is niks zweverigs aan, aan mindfull mediteren. Mindfulness betekent: volledig aanwezig zijn in het moment, zonder oordeel, aandacht geven aan wat er gebeurt. En ik kan u verzekeren dat dat verdraaid lastig is. Wie er eens even rustig voor gaat zitten, zal merken dat gedachten alle kanten oprennen en we beslist niet zuinig zijn in het plakken van etiketjes als ‘Nederlanders discrimineren’, ‘Gordon is stigmatiserend’, ‘burgemeester en wethouders van Sprookjesland zijn niet integer’. Natuurlijk vertoon ook ik die neiging, want zo hebben we elkander in dit land nu eenmaal opgevoed. We zijn met z’n allen bepaalde zaken als ‘normaal’ gaan zien en andere zaken als ‘abnormaal’ en daarop baseren we onze mening. Maar wat is normaal? Als veel mensen iets doen, vinden we dat normaal. Vijftig jaar geleden was het normaal dat de kerken vol zaten. Tegenwoordig vinden we dat niet normaal meer. Is een “volle bak” voor dominee of pastoor meer uitzondering dan regel. Toen ik een klein meisje was, een klein stukkie terug in de vorige eeuw, was het normaal dat slechts een enkeling een auto bezat. Of een telefoon. Tegenwoordig denken we daar heel anders over. Wie zonder auto of telefoon leeft, wordt al snel als een artistieke kluizenaar betiteld, want het is toch ‘normaal’ dat je overal naar toe kunt en altijd met iemand kunt bellen of appen? Een politicus (of een schrijfster van columns) die mediteert, werd nog niet lang geleden als ‘zweverig’ gezien. Nu staat gewoon in de Libelle dat Erica Terpstra iedere dag een kwartiertje mediteert. En dat is een leuk mens, die Erica. Vrolijk en ‘authentiek’, zoals we tegenwoordig plegen te zeggen. Niks zweverigs aan. En mensen die we sympathiek vinden, vinden we al snel normaal. Maar ja, dat zijn dan toch weer een heleboel oordelen die ik hier over iemand vel. Natuurlijk voel ook ik enige verontwaardiging als ik de sprookjesberichten over Jan van der Boom, Tinus Druiventuin en Abed el Abad lees. Teleurstelling zelfs. Maar als je naar de andere kant van dit verhaal kijkt, zou er wel eens een heel ander gevoel kunnen opkomen. En de exacte feiten zijn nog niet boven tafel gekomen, dus waar zou ik me nu al druk om maken? Om een krantenbericht uit de Oostlandse bijlage van Sprookjeskrant? Is datgene wat we in kranten lezen dan de enige en volkomen waarheid? Het gaat hier om aardige mensen, voor zover ik dat in de sprookjesboeken kan lezen. Ze zijn bereid om het beste voor de burgers over te hebben en zich daar sterk voor te maken. Zo rende Van der Boom het afgelopen weekend nog naar de Oostlandse dorpskern Natte Stad om aan de rand van zijn regeringsgebied een akelige brand te aanschouwen en de zaken aldaar in goede banen te leiden. Midden in zijn vrije weekend en midden in de nacht. De beste man is niet te benijden. En wie heeft trouwens bedacht dat familieleden volkomen uitgesloten moeten worden van rechten waar andere burgers wel gebruik van mogen maken? Is dat dan geen discriminatie? Nee, laat mij maar proberen de (voor)oordelen aan de kant te houden, ook al vind ik dat moeilijk. Geen mening van mij deze keer. Veel te link in deze ‘lange-tenen-tijd’. Dat is echter niet bepaald een houding die handig is om een column mee te schrijven. Tenslotte biedt dat juist een platform om eens even lekker te spuien wat je ergens van vindt. Daarom hierbij nog eentje om het af te leren… Die prof. mr. B.R.D. Boom… zou dat soms verre familie zijn van burgervader Van der Boom? U heeft toch ook wel eens gehoord van familienamen die mettertijd door ambtenaren zijn verhaspeld? Zou Van der Boom een achter-, achter-, achterneef hebben die nog een baantje zocht? Zou hij Slim Oostland HENKIE2.1 ingefluisterd hebben dat hij en zijn wethouders eigenlijk zo integer zijn als de pest, maar dat ie een kruiwagentje nodig heeft om zijn verre familielid aan het werk te helpen? Want dat HENKIE2.1 als een echte sprookjes tuinkabouter kruiwagentjes gebruikt, dat heeft ie al eerder duidelijk aangetoond tijdens de sprookjesraadsvergadering, dus daar moet je wezen… Ik weet het allemaal nog niet zo nauw. Dit nieuwsberichtje gaat vast nog wel een staartje krijgen. Als u het tenminste nog gelooft na dit verhaal. Maarruh, voordat u meent boos in de pen te moeten klimmen á la een ware ‘lange-tenen-tijd-volgeling’… lees dan eerst even deze disclaimer: we hebben met grote zorg en naar beste vermogen de informatie in deze column samengesteld. De informatie over de sprookjesartikelen die wij in deze krant publiceren, is afkomstig van andere sprookjeskranten. Iedere gelijkenis met bestaande personen en situaties berust op louter toeval. Wij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor de inhoud van deze informatie. En zij leefden nog lang en gelukkig…